به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش، رئیس شورای اسلامی شهر همدان در این نشست با بیان اینکه شورای اسلامی شهر نگاه ویژه‌ای به ناحیه محوری و تمرکززدایی از شهرداری دارد، گفت: نواحی ‌باید بتوانند پل ارتباطی بین مردم و شهرداری باشند و اگر این مهم محقق شود مشارکت خوبی را در محلات خواهیم داشت.

کامران گردان با بیان اینکه شهرداری تقویت نواحی را از تابستان امسال در پیش گرفت، افزود: تقویت نواحی مشارکت خوب مردم در امور مدیریت شهری را به دنبال دارد.

گردان از مدیران نواحی به عنوان نیروهای متخصص و شهرداران آینده نام برد و اظهار کرد:‌ امیدواریم نواحی بیشترین وظیفه را بر عهده داشته باشند تا بتوانیم مشارکت مردمی را شاهد باشیم.

وی افزود: مدیران نواحی در صورتی که خوب عمل کنند، می توانند بازوان توانمند شهرداری باشند.

* بادامی نجات: افزایش مشارکت شهروندان در مدیریت شهری گامی در جهت محله محوری

نایب رئیس و سرپرست مرکز مطالعات و پژوهش های شورای اسلامی شهر همدان هم گفت: تعامل صاحبنظران، اندیشمندان و کارشناسان، ارائه مباحث و یافته‌های جدید در حوزه‌های مختلف مدیریت شهری از جمله اهداف نشست شهراندیشی است.

حمید بادامی‌نجات افزود:‌ مجموعه مدیریت شهری بر اساس ضوابط تشکیلاتی شهرداری‌ها می‌تواند با افزایش مشارکت شهروندان در مدیریت شهری در جهت محله محوری گام بردارد.

وی عنوان کرد:‌‌ تصمیم‌سازی گروهی مؤثرتر و کاهش فاصله میان شهروندان و مسؤولان مدیریت شهری در ایجاد محله محوری بسیار مؤثر است.

سرپرست مرکز مطالعات و پژوهش‌های شورای اسلامی شهر همدان در ادامه تقویت نواحی و ایجاد ناحیه محوری را افزایش وابستگی میان گروهی و انسجام فرهنگی و اجتماعی شهروندان و افزایش خودکنترلی و مشارکت شهروندان در ارتقای انضباط شهری عنوان و یادآور شد: انعطاف پذیری و عدم تمرکز اداری و سازمانی با رویکرد افزایش اثربخشی، سرعت و کیفیت مدیریت شهری و کارآمدی و هماهنگی ساختار و شیوه‌های نظارت نیز از ضروریات ناحیه محوری است.

* عبدلی: ایجاد عدالت اجتماعی از مزیت‌های ناحیه محوری است

مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند و بازیافت شهرداری تهران به عنوان کارشناس و میهمان ویژه هم در این نشست گفت: تشکیل ستاد ناحیه محوری در راستای تقویت نواحی ضروری است.

رضا عبدلی به تشریح اجرای طرح ناحیه محوری در تهران پرداخت و افزود: با اجرای این طرح، عدالت اجتماعی در محله‌های تهران ایجاد شده است و از 356 محله 300 محله داری پارک هستند، همچنین دسترسی به حمل و نقل عمومی و امکانات خدماتی و رفاهی در محله‌ها به سهولت در اختیار شهروندان قرار می‌گیرد.

عبدلی استفاده از ظرفیت معتمدین محلات در اجرای طرح ناحیه محوری را موثر دانست و یادآور شد:چرا که معتمدان محل می توانند مسائل و دغدغه‌ها را به شهرداری انتقال می‌دهند.

وی تقسیم بندی دقیق طرح ناحیه محوری و اتخاذ تصمیمات درست، رعایت عدالت اجتماعی در شهر را به دنبال دارد، اضافه کرد: لازم است اعتبارات مورد نیاز نواحی نسبت به حجم و فعالیت آنها پیش بینی شده و در بودجه سال ۹۸ شهرداری همدان لحاظ شود.

مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند و بازیافت شهرداری تهران افزود:‌ پرهیز از موازی کاری، کاهش فرایند پاسخگویی به مطالبات شهروندان، تسهیل در ارائه خدمات از مزایای ناحیه محوری است.

* صوفی: بودجه امسال شهرداری با توجه به نیازها و اولویت‌ها تعیین می‌شود

شهردار همدان هم در این نشست تأکید کرد: ما هر چقدر بتوانیم باید سعی کنیم از جزئیات شهر به کلیات آن برسیم و نگذاریم حداقل‌هایی که مورد توجه شهروندان است مغفول بماند.

عباس صوفی افزود: توجه به ناحیه محوری توجه به جزئیات است که آن را در دستور کار خود قرار داده‌ایم.

صوفی گفت:‌ امسال با هماهنگی شورای اسلامی شهر روند بودجه نویسی تغییر پیدا کرده و برای نخستین بار با توجه به نیازها و اولویت‌ها بودجه را تصویب و ترسیم خواهد کرد.

* علی‌ضمیر: تعریف 75 محله در همدان

معاون خدمات شهری شهردار همدان هم در این جلسه گفت:‌ اعتقاد ما این است که کار باید در نواحی و از جزء به کل پرداخته شود.

وحید علی‌ضمیر با بیان اینکه به صورت ساختاری از سال 92 نواحی مناطق آغاز به کار کرده است، افزود: در شهر همدان 75 محله تعریف شده که امیدواریم با فعالیت، تلاش و تقویت نواحی مدیریت شهری بیشترین خروجی و بهترین عملکرد را داشته باشد.

وی با تأکید بر اینکه باید از ظرفیت نواحی در محلات استفاده شود افزود:‌ تمام ظرفیت کاری را تحویل نواحی می‌دهیم و تجهیزات خدمات شهری با یک برنامه‌ریزی در اختیار نواحی قرار گرفته است.

*فتحی: باید نواحی مختلف شهرداری را تقویت کنیم و به آ‌نها نیرو و بودجه بدهیم

رئیس کمیسیون خدمات شهری شورای اسلامی شهر همدان هم در سخنانی با بیان اینکه از سال 92 و در شورای چهارم ناحیه‌ها تشکیل شده است اضافه کرد:‌ متأسفانه آسیب‌های زیادی را این طرح به دنبال داشت.

علی فتحی با بیان اینکه‌ متأسفانه مسؤولان ناحیه هیچ امکاناتی در اختیار ندارد و با این وجود از آن‌ها کار می‌خواهیم افزود: ‌باید در 12 ناحیه همدان شورای اجتماعی محلات شکل بگیرد و تمرکززدایی از مدیریت شهری برداشته و به نواحی واگذار شود.

فتحی اضافه کرد: برخی از محله های همدان از جمله خضر و حصار در متون تاریخی دارای 700 سال قدمت هستند اما با این وجود پلاک آبی روی دیوار ندارند و برخی از محله‌ها هنوز مجهز به فاضلاب نیستند که با استفاده از نظارت نواحی می‌توانیم این مشکلات را حل کنیم.

رئیس کمیسیون خدمات شهری شورای اسلامی شهر همدان افزود: باید نواحی مختلف شهرداری را تقویت کنیم و به آ‌نها نیرو و بودجه بدهیم تا بتوانند اقدامات خوب و اثرگذاری داشته باشند.

در پایان این نشست از مدیران فعال نواحی قدردانی به عمل آمد.

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،به مناسبت بزرگداشت روز بیمه یک دوره مسابقه دوستانه مینی گلف در بخش آقایان با حضور تعدادی از علاقه مندان به این رشته در سایت تخصصی مینی گلف همدان واقع در استادیوم شهید شمسی پور برگزار گردید . 
شرکت کنندگان در این مسابقه به طور تنگاتنگ و نزدیک در هوای نسبتا سرد و پاییزی در هجده میدان با یکدیگر به رقابت پردختند که در نهایت علی فیاض محمد علی قاسمی و محمد جواد حیدری به تربیت عناوین نخست تا سوم را بدست آوردند . 
این مسابقه با مشارکت و همکاری مسول انجمن نمایندگان بیمه پارسیان برگزار گردید و به نفرات برتر جوایزی به رسم یادبود اهدا شد .

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،مسابقات بهکاپ و بهکاپر گلف قهرمانی باشگاههای کشور با حضور 100 ورزشکار زن و مرد از استانهای تهران ، همدان ، اصفهان ، مازندران ، قزوین ، البرز ، خوزستان ، کرمان ، فارس ، سیستان و بلوچستان ، قم و نیز تیم کیش در قالب 13 تیم در زمین چمن دانشگاه آزاد واحد دزفول برگزار شد. 

در رشته بهکاپر نیز در بخش بانوان تیم آمادای 2018 همدان متشکل از آزاده رسایی منش ، گیتی محمود و مربیگری قاسمی به مقام قهرمانی رسید و تیم دامون همدان متشکل از شقایق حبیبی و مهتاب ارجمند کمند و مربیگری شایان حسین زاده دوم شد.

 
مقام سوم نیز مشترکا به تیم های بهکاپر بانوان یاقوت سرخ تهران و گل محمدی قم رسید. 

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،مدیرکل ورزش و جوانان همدان در جمع روسا و نواب رئیس هیات های ورزشی همدان با اشاره به نامگذاری سال 97 از سوی رهبر معظم انقلاب با عنوان «حمایت از کالاهای ایرانی» گفت: در سال ۱۳۹۷ صنعت ورزش می‌تواند با بهره‌گیری از سرمایه اجتماعی قدرتمند و بی‌نظیر خود در ترویج مصرف کالای ایرانی و رونق بخشیدن به تولید و اشتغال به اشکال زیر، نقش آفرین باشد.
رسول منعم تصریح کرد: در وهله نخست ضرورت دارد در جهت شناسایی راهکارهای بهینه برای ایفای نقش ورزش در تحقق حمایت از کالای ایرانی، هیات‌های ورزشی، باشگاه‌ها، فدراسیون‌ها و دیگر اجزا و سازمان‌های ورزشی، برنامه‌ریزی مؤثر و منسجمی را به‌عمل آورد و آن‌ها را در این جهت هم افزا و هم‌سو کرد.
مدیرکل ورزش و جوانان همدان افزود: عرصه ورزش می تواند اشتغال زایی گسترده و مناسبی داشته باشد و در راستای حمایت از کالای ایرانی در سال 97 خرید اقلام ورزشی برای اداره کل و هیات های ورزشی با اولویت کالاهای ایرانی و داخلی خواهد بود.
مدیرکل ورزش و جوانان همدان در ادامه با بیان اینکه سال 97 سال مهمی برای ورزش استان خواهد بود گفت: برنامه‌های ورزشی امسال با محوريت رويداد گردشگري «همدان، 2018» برگزار می‌شود.
رسول منعم عنوان کرد: برنامه‌های متنوعی برای چند ماه آینده در نظر گرفته‌ایم تا ورزش سهم بسزایی در معرفی ظرفیت‌های استان در رویداد گردشگری «همدان، 2018» داشته باشد.
وی گفت: از این پس برنامه‌های ورزشی را به صورت نامگذاری پایتخت گردشگری آسیا 2018 برگزار خواهیم کرد تا شاید نقش کوچکی را در معرفی همدان و در حوزه گردشگری زمستانی، ورزشی و تابستانی ایفا کنیم.
مدیرکل ورزش و جوانان استان تصریح کرد: 13 برنامه در سطح بین المللی و کشوری در راستای رویداد همدان 2018 در نظر گرفته شده است و از هیات های ورزشی می خواهیم نگاه ویژه ای به این امر داشته باشند.
وی با اشاره به اینکه سال 96 سال خوبی برای ورزش استان بود تصریح کرد: ورزشکاران استان در میادین مختلف فراملی موفق شدند بیش از 85 مدال کسب کنند و انتظار است این روند در سال 97 نیز تداوم یابد.
وی ادامه داد: دستگاه ورزش و جوانان همدان در دو سال اخیر دستاوردهای مطلوبی در ورزش قهرمانی، همگانی و امور جوانان کسب کرده به گونه‌ای که ضمن افزایش مدال‌آوری‌های قهرمانی، در توسعه زیرساخت‌ها، افزایش سرانه ورزشی و ایجاد امید و نشاط در بین جوانان موفق عملکردی موفق داشته است.
رسول منعم با اشاره به برگزاری بازیهای آسیایی 2018 در سال 97 تصریح کرد: هجدهمین دوره بازی های آسیایی ۲۷ مردادماه تا ۱۱ شهریورماه سال آینده به میزبانی اندونزی و در اندونزی، پالمبانگ و چند حومه این دو شهر برگزار می شود و با اضافه شدن ۱۳ رشته جدید و حذف ۴ رشته، در مجموع این دوره بازی های آسیایی در ۴۰ رشته برگزار خواهد شد.
مدیرکل ورزش و جوانان استان همدان با بيان اينكه 34 ورزشکار همدانی شانس حضور در بازی‌های آسیایی جاکارتا را دارند، گفت: از سال گذشته کمیته حمایت از مستعدین در اداره کل ورزش و جوانان شکل گرفته است و این کمیته کار خود را با قدرت بیشتری در سال 97 ادامه می دهد.
وی مهمترین برنامه اداره کل ورزش و جوانان استان در سال 97 را حمایت از نخبه ای ورزشی استان جهت حضور در مسابقات آسیایی 2018 و المپیک 2020 دانست و افزود: موضوع حمایت از قهرمانان ورزشی یکی از چالش‌های جدی ورزش استان است و همواره بر حمایت از قهرمانان و نخبگان ورزشی تاکید داشته ایم و در همین راستا مراسم تجلیل از قهرمانان استان اواسط اردیبهشت ماه با حضور معاون وزیر و استاندار همدان برگزار می شود.
وی در ادامه خطاب به روسای هیات های ورزشی تصریح کرد: مدیران باشگاه های ورزشی و روسای هیات های ورزشی باید با دقت و نظارت بیشتری به موضوع بیمه ورزشکاران توجه داشته باشند و در سال 97 نسبت به تشکیل کمیته انظباطی هیات های ورزشی اهتمام جدی داشته باشند.
منعم افزود: تنوع خدمات بیمه ورزشی به ورزشکاران رشته‌های مختلف می‌تواند به افزایش تعداد بیمه شدگان ورزشی کمک کند تا هم آمار دقیق‌تری از ورزشکاران به دست آید و هم به تعداد ورزشکاران افزوده شود و همچنین سطح سلامت آنها ارتقا یابد.

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،علیرضا علی صوفی سرپرست مدیریت امور پردیس های دانشگاه فرهنگیان همدان، ضمن خیر مقدم و ارائه گزارشی مختصر، از وضعیت دانشگاه فرهنگیان همدان، با تکیه بر کلام الهی یادآور شد: وقتی خداوند متعال به انسان وعده ی بهشتی را می دهد که در آن نهرهای جاری و درختان سرسبز زیادی وجود دارد؛ پس می توان در یک تمثیل، زمین و آباد کردن و افزودن سرسبزی به آن را به بهشت اخروی تشبیه کرد؛ پس همواره باید در گسترش زیبایی های طبیعی و سرسبز ترشدن فضاهای موجود شهری کوشا باشیم. ایشان در ادامه به نقش با اهمیت دانشگاه ها در ترویج این امر خداپسندانه اشاره و نقش دانشگاه فرهنگیان را به عنوان سلسله جنبان نظام تعلیم و تربیت کشور، ویژه تر برشمرد و افزود: دانشجویان این دانشگاه را، سفیران و پیام آورانی می دانم که باید، حفظ و توسعه منابع طبیعی از اولویت های اول آنها باشد. دکتر علی صوفی به رویداد 2018 و انتخاب همدان به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای آسیایی هم اشاره و خاطر نشان کرد: با تلاش و کوشش مدیران استان، این مهم محقق و در حال حاضر همدان به عنوان یک برند آسیایی و جهانی شناخته می شود که علاوه بر، پیشینه و تمدن کهن خود، سرسبزی و شادابی شهری را هم داراست؛ لذا باید از  این ظرفیت ویژه ی الهی، طبیعی و تاریخی، نهایت بهره را در معرفی و توسعه همه جانبه استان برد. 
 مهندس هژیرکمال معاون حفاظت و امور اراضی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان نیز با ابراز خرسندی از حضور در جمع مسئولان و دانشجویان دانشگاه فرهنگیان همدان، به اهمیت فرهنگ سازی توسط متولیان این دانشگاه اشاره و افزود: تا وقتی که نعمتی را در اختیار داریم، قدر آن را نمی دانیم؛ مسئله ریزگردها که کشور عزیزمان را تحت تاثیر خود قرار داده، ناشی از عدم توجه یا بی دقتی در حفظ فضای سبز و منابع طبیعی است و این امر نیاز به فرهنگ سازی و مشارکت همگانی دارد و این دانشگاه به لحاظ پتانسیل بالایی که دارد، می تواند، پیشرو باشد. ایشان برگزاری کارگاه های آموزشی ویژه دانشجویان، کارکنان و اعضای هیات علمی را پیشنهاد و یادآور شد: آمادگی داریم، با همکاری این دانشگاه، دانشجویان را در قالب طرح همیاران طبیعت آموزش داده و در معیت آنها، ضمن بازدید از جذابیت های طبیعی استان، در شناساندن هر چه بیشتر این ثروت عظیم ملی کوشا باشیم.  
 پایان بخش این مراسم، کاشت 10 اصله نهال، عکس یادگاری دسته جمعی با تم همدان 2018 و لوگوی انتخاب شهروند برگزیده همدان بود.

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش، احسان خراسانی:راه برای «گریزمان» هموار به نظر می‌رسید؛ خط دفاعی «بایرن مونیخ» از هم گسیخته بود و پاس در عمق خوب «تورس»، آنتوان را با «مانوئل نویر» در موقعیت تک‌به‌تک قرارداد. گرچه نویرِ بلند قامت در برابر آنتوانِ کوچک، زاویه را تنگ کرده بود اما مهاجم فرانسوی با خونسردی و زیرکی خاص به گونه‌ای وانمود کرد که گویا قصد دارد توپ را به گوشه بالا سمت چپ دروازه بفرستد ولی به یک باره با فریب نویر، توپ را به گوشه پایین دروازه در سمت راست فرستاد.

این گل ساده به حدی خوب بود که واقعی به نظر نمی‌رسید، گلی که نتیجه پایانی نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا را معین کرد. پس از گل، ورزشگاه بزرگ «آلیانتس‌آرنا» غرق در سکوتی عجیب شد. گریزمان و اتلتیکومادرید یک گل تاثیرگذار در خانه حریف به ثمر رساندند و این همان چیزی بود که با جدیت و میل بالا خود از ابتدای این رویارویی به دنبالش بودند. جدال آن شب در نهایت با نتیجه 2 بر یک به سود میزبان به اتمام رسید اما به لطف برتری یک بر صفر در دیدار رفت، این روخی‌بلانکو بود که عازم شهر میلان برای شرکت در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2016 شد. درست همان موقع بود که با شروع بحث‌ها پیرامون میزان موفقیت «پپ گواردیولا» در بایرن، توجهی یکسان به مردی شد که در سنگر رقیب حضور داشت؛ «دیگو سیمئونه»

به او لقب «چولو» داده‌اند، کسی که توانسته بود اتلتیکو را برابر بارسلونا و بایرن به ظفر برساند و راهی فینال رقابت‌ها کند، آنهم با وجود سخت‌ترین قرعه ممکن. کسی که کاریزمای عجیبش قلب هواداران را ربوده بود و روزنامه‌ها بخش اصلی صفحات خود را به فلسفه تاکتیکی او اختصاص داده بودند و به آن «چولیسمو» می‌گفتند. در حقیقت؛ این فرمانده بی‌قرار کنار خط، به غیرمنتظره‌ترین معشوقه فوتبال تبدیل و «چولومانیا» رسماً در جهان شروع شده بود.

کلمه «چولو» در ابتدا به صورت توهین‌آمیز برای خطاب کردن مردان آمریکا لاتینِ طبقه پایین‌تر مورد استفاده قرار می‌گرفت اما با گذر زمان این کلمه معنا جدیدی پیدا کرد و امروزه از این واژه برای توصیف انسان‌های سرسخت استفاده می‌شود. در این بین بد نیست بدانید که معروف‌ترین «چولو» تاریخ، «روبرتو دوران» (بوکسور پانامایی) بود که این لقب را با افتخار پذیرفت. او با جنگیدن در محله‌های حاشیه‌نشین، کارش را شروع کرد، مشت‌زنی که یک احتیاط و آگاهی از زشتی‌ها را با مهارتی درخشان ترکیب کرد و نمونه کامل واژه «چولو» به عنوان یک ورزشکار را به تصویر کشید.

سیمئونه در 28 آپریل 1970 با شرایط بهتری نسبت به دوران، در بخش «پالرمو» در شهر «بوینس‌آیرس» متولد شد. مادرش یک آرایشگر بود و پدرش فروشنده‌ای ساده. شاید به همین دلیل نیز بود که دیگو به سرعت به اهمیت سختکوشی در زندگی پی برد، فاکتوری مهم که به یکی از ارزشمندترین دارایی‌هایش تبدیل شد. البته او به حدی خوش‌شانس بود که در باشکوه‌ترین دوران فوتبال آرژانتین رشد کرد. آرژانتین در دو جام‌جهانی 1978 و 1986، تاج پادشاهی جهان را تصاحب کرده بود و همین مسئله موجب شد تا دیگو تصمیم بگیرد فوتبالیست شود.

گرچه او در دبیرستان پس از پاسخ به پرسش معلمش درباره جاه‌طلبی‌هایش و تبدیل شدن به یک ستاره بزرگ فوتبال، با خنده تمسخرآمیز همکلاسی‌هایش مواجه شد اما این خنده‌ها تفکر دیگو را تغییر نداد. او مهارت‌هایش را در خیابان بهبود بخشید و در اواسط دهه 80 میلادی به آکادمی فوتبال «ولزسارسفیلد» ملحق شد. در آنجا «اسکار نسی»؛ مربی جوان آکادمی، دیگو را به علت طرز بازی مبارزانه و جنگجویانه‌اش با لقب «چولیتو» صدا می‌کرد. لقبی که برای سیمئونه کاملاً با عقل جور در می‌آمد. البته سال‌های شکل‌گیری شخصیت دیگو در «ولزسارسفیلد»، در جنبه‌های دیگری نیز تاثیرگذار بود.

«ویکتور اسپینتو» به عنوان یک پسر عاشق دعوا کردن بود و به عنوان یک بازیکن فوتبال و مربی، شیفته مردانگی و جوانمردی. او در پست هافبک مرکزی ایفای نقش می‌کرد و متولد پایتخت آرژانتین بود، او شخصی بود که علیه محتوی سبک  «لا نوئسترا» ایستاد؛ سبکی که بر مبنی حقه و نیرنگ استوار بود و بین دهه 30 تا 50 میلادی در آرژانتین رواج داشت.

فوتبال در نظر طرفداران «لا نوئسترا» همانند یک نمایش بود اما اسپینتو فوتبال را فراتر از یک نمایش می‌دید، برای او فوتبال چیزی بود برای برنده شدن، نه چیزی کمتر و نه بیشتر. بنابراین وقتی در سال 1942 زمام هدایت «ولزسارسفیلد» را به دست گرفت، به چیزی جز کسب پیروزی فکر نمی‌کرد. طی 14 سال، او باشگاه را به سوپرلیگ آرژانتین رساند و نایب قهرمان لیگ کرد، اتفاقی که تا پیش از آن هرگز توسط ولزسارسفیلد انجام نشده بود. در طی این مدت، اسپینتو تاثیر زیادی بر روی « اسوالدو زوبلدیا» گذاشت، مهاجمی که بین سال‌های 1949 تا 1955 تحت نظر اسپینتو به میدان می‌رفت.

زوبلدیا دیدگاه اسپینتو را تصدیق می‌کرد و از آن الهام گرفت و با شروع مربیگری‌اش، آن را از نو تعریف کرد. البته فراموش نکنید که از او اغلب به بدی یاد می‌شود چرا که تیم «استودیانتس» تحت هدایت او در اواخر دهه 60 میلادی، به عنوان یکی از زشت‌ترین یا اصطلاحاً «چرک‌ترین» تیم‌های وقت دیده میشد. آنها از قوانین به خوبی استفاده می‌کردند تا به هدف خود برسند؛ به صورت مداوم و پیاپی و از روی تاکتیک روی بازیکنان کلیدی رقیب خطا می‌کردند و در دفاع، نه سرسختانه بلکه وحشیانه ظاهر می‌شدند و به بیانی ساده‌تر برای هیچ تیمی رقیبی آسان به حساب نمی‌آمدند.

«کارلوس بیلاردو» یکی از اولین افراد آن استودیانتس بود. او در مرکز میدان توپ می‌زد و با شیوه بازی‌اش، «ضد فوتبال» را تقویت می‌کرد و در ادامه عناصر تاکتیکی و رهبری زوبلدیا را در مربیگری خود نیز به اجرا درآورد، کسی که در نهایت آرژانتین را در راه قهرمانی‌شان در سال 1986 در جام‌جهانی هدایت کرد. او به وضوح شیوه‌ای متضاد با «سزار لوئیس منوتی»؛ سرمربی آرژانتین در سال 1978 داشت. منوتی به دنبال بازی زیبا و به وجد آوردن تماشاگران بود اما بیلاردو تنها به کسب نتیجه می‌اندیشید. با وجود اینکه در دیدگاه هر دو، تفاوت چشمگیری وجود داشت اما موفقیت بی‌نظیرشان باعث شده که از نگاه فوتبال‌دوستان در کنار هم قرار بگیرند. این مقدمه برای این بود که به خوبی متوجه شوید سیمئونه با دیدن چه تیم‌هایی بزرگ شده است. البته باید اذعان کنیم که او از لحظه پیوستن به «ولزسارسفیلد» از تفکر «بیلاردیسمو» بیشتر از «منوتیسمو» تاثیر گرفت و خیلی زود نیز به آن انس گرفت.

اسپینتو مربیگری را در سال 1978 کنار گذاشت و به شکل‌گیری برنامه‌های آکادمی ولزسازسفیلد کمک کرد. او زمان پیوستن سیمئونه به آکادمی در آنجا مشغول به کار بود و تحت تاثیر هافبک تازه‌وارد قرار گرفت، به حدی که یک روز تمرین را متوقف کرد تا از چولیتو، سنش را جویا شود. سیمئونه در پاسخ اسپینتو گفت: «15 سال» و اسپینتو به او اطمینان داد که در صورت تداوم این روند تا 2 سال دیگر به تیم اصلی راه پیدا خواهد کرد.

سیمئونه نخستین بازی خود را در روز شکست 2 بر یک برابر «گیمناسیا» انجام داد تا به پیشبینی اسپینتو گرد حقیقت پاشیده شود. 3 سال بعد ماجراجویی اصلی دیگو در اروپا کلید خورد؛ آنهم درست در زمانی که قوانین پیروز شدن را به خوبی در آکادمی فرا گرفته بود: «آنها به من ارزش‌ها، لباس شستن، احترام گذاشتن و هر چیز دگیری برای داشتن زندگی بهتر را آموختند.»

جملات و خصوصاً اعتقادات سیمئونه به اسپینتو شباهت داشت و به خوبی می‌دانست نظم و انضباط نیز همانند استعداد و مهارت، لازمه یک بازیکن است. دیگو بعد از 2 سال حضور در پیسا، در سال 1992 به سویا پیوست، جایی که مستقیماً با «بیلاردیسمو» آشنا شد. بیلاردو در آن تابستان هدایت سویا را برعهده گرفته بود و در ادامه توانست تیم را به رتبه هفتم لالیگا برساند. در همین سال‌ها بود که «چولیتو» به «چولو» تغییر کرد، سیمئونه با مرور زمان به تکامل رسید و به یک هافبک تنومند با مهارت و زیرکی تبدیل شد. او روزی در پاسخ به اینکه بهترین ویژگی بازی‌اش چه بود گفت: «سماجت و استقامت. من همیشه از خودم انتظار زیادی داشتم، برای خودم اهدافی تعیین می‌کردم که بدون هیچ حواس‌پرتی به آنها برسم. من نقاط قوت و ضعف خودم را به خوبی می‌شناختم و هرگز اعتقادی به پنهان کردن نقاط ضعفم نداشتم.»

توانایی‌های سیمئونه در جام‌جهانی 1998 فرانسه به خوبی بروز پیدا کرد؛ به ویژه در دیدار میان آرژانتین و انگلستان در دور دوم که مامور مهار «دیوید بکهام» بود. در یک صحنه در آغاز نیمه دوم، هافبک خوش استیل انگلیسی قصد کنترل توپ را داشت اما سریعاً با خطای دیگو متوقف شد و به قصد تلافی، ضربه‌ای به هافبک آرژانتینی زد! همین برخورد خفیف کافی بود تا سیمئونه خود را به زمین بیاندازد! دیگو سناریوی خود را با آب‌وتابی که به صحنه داد، به بهترین شکل ممکن روی پرده برد و در نهایت نیز باعث اخراج بکهام شد.

چولو محکم، غرغرو و البته پیروزی‌طلب بود. او تمام این خصایص را بعد از پایان دوران بازیکنی و حضور در کسوت مربیگری نیز حفظ کرد. او در سال 2006 هدایت تیم «استودیانتس» را برعهده گرفت و در همان نخستین فصل حضورش روی نیمکت این تیم توانست قهرمانی لیگ «آپرتورا آرژانتین» را جشن بگیرد. این نخستین قهرمانی استودیانتس در این رقابت‌ها پس از 23 سال محسوب میشد،  موفقیتی که بر پایه خط دفاعی قدرتمند به دست آمد؛ دریافت تنها 12 گل در 19 مسابقه.

در دهه 60 میلادی، فوتبال اروپا به طور کامل در اختیار میلانی‌ها بود و دو باشگاه بزرگ این شهر یعنی، AC و Inter، قدرت برتر ایتالیا و اروپا به حساب می‌آمدند؛ اینتر 3 اسکودتو و 2 جام اروپایی و میلان نیز 2 اسکودتو و 2 جام اروپایی را در آن دهه تصاحب کرده بودند. در این دوران باشکوه، فوتبال ایتالیا تحت تاثیر روش بازی «کاتانچیو» بود؛ سیستمی که در خارج از کشور به دلیل تاکید بسیار بالا بر استحکام خط دفاعی محبوبیت بالایی نداشت. در آن دوران «نرئو روکو» سکان هدایت روسونری را در اختیار داشت، فردی که کاملاً به سیستم «کاتانچیو» وفادار بود. از طرفی او به عنوان شخصیتی غیر قابل انعطاف شناخته میشد و حتی «جیم هارت» درباره او نوشت: «روکو در تمام زمینه‌ها رهبری بی‌چون و چرا بود. او اغلب در کنار زمین خشمگین به نظر می‌رسید، داوران را سرزنش و بازیکنان جوان را تحقیر می‌کرد و زندگی را برای هر کس که مانع پیروزی تیمش میشد، تیره و تار می‌ساخت.»

روکو، میلان را در سال 1963 به مقصد «تورینو» ترک کرد، جایی که موفق شد با «جیجی مرونی» یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان فانتزی آن دوران همکاری کرد، ستاره‌ای به دلیل ریزه‌کاری‌هایش به «پروانه» شهرت داشت. او قادر بود در مستطیل سبز لحظات شگفت‌انگیزی را خلق کند. یکی از شگفت‌انگیزترین لحظات او، گل چیپی بود که در سال 1967 در ورزشگاه «سن‌سیرو» وارد دروازه قهرمان ایتالیا یعنی اینتر کرد.

البته یک جیجیِ دیگر نیز در قدرت‌گیری تورینو، نقش کلیدی داشت؛ «جیجی سیمونی». گرچه او در هنرنمایی در قواره مرونی نبود اما در صعود تورینو در جدول سری‌آ توانست در خط هافبک تورینو تعادل ایجاد کند. «لیدو ویری» دروازه‌بان وقت تورینو در اینباره می‌گوید: «مرونی هوش بالاتری داشت ولی سیمونی استحکام بیشتری به خط هافبک می‌بخشید. هر دو ویژگی‌های متفاوتی داشتند و یکدیگر را تکمیل می‌کردند.»

پر بیراه نیست که اگر بگوییم سیمونی در همین روزها از دوران بازی‌اش بود که ارزش حقیقی استحکام در تیم را آموخت. فاکتوری که خودش در سال 1965 به ترکیب تیم تورینو تزریق و عنوان سومی را از آنِ خود کرد. نقش او در مقایسه با مرونی کمتر در چشم بود ولی به همان اندازه اهمیت داشت. حقیقت امر این‌ست که روکو، از بزرگ‌ترین بانیان «کاتانچیو»، سیمونی را به خوبی تعلیم داده بود.

سیمونی کار خود به عنوان سرمربی را از سال 1974 آغاز کرد و پس از چندین دوره موفق در باشگاه‌های کوچک، سرانجام در سال 1997 به عنوان سرمربی اینتر انتخاب شد. مالک نرآتزوری؛ «ماسیمو موراتی»، از انتظار طولانی مدت تیمش برای کسب عنوان قهرمانی سری‌آ ایتالیا خسته شده بود و در کنار استخدام سیمونی، چندین بازیکن جدید به ترکیب تیمش افزود. او رونالدو را با 19 میلیون پوند که در آن زمان گران‌ترین خرید تاریخ محسوب میشد به ایتالیا آورد اما شاید بهترین خرید برای روش بازی سیمونی کسی نبود جز سیمئونه.

سیمونی در اینتر به «کاتانچیو» وفادار ماند و خط هافبک اینتر را با 3 بازیکن تشکیل داد، خط هافبکی جنگنده و توپ‌گیر که اغلب سیمئونه در کنار دو نفر از بین «بنوا کائت»، «آرون ویتر»، «خاویر زانتی» و «زی الیاس» آن را شکل می‌دادند. در خط دفاعی، تیم یارگیری فشرده و سنگین نفربه‌نفر انجام می‌داد و مدافعین بازیکن مستقیم‌شان را هر کجا که می‌رفت، تعقیب می‌کردند و به این ترتیب در دفاع به یکدیگر یاری می‌رساندند و عمق را پوشش می‌دادند. جالب اینکه تنها بازیکنی که از او خواسته نمیشد که در کار دفاعی شرکت کند رونالدو نازاریو بود که با توجه به مهارت خوبش در ضد حملات، به تنهایی می‌توانست رقیب را زمین‌گیر کند.

سبک بازی اینتر در فصل 98-1997 واکنش‌گرا بود و روزنامه «گاتزتا دلو اسپورت» آنرا «بزن و در رو؛ دفاع و ضدحمله» توصیف کرد. گرچه تیم اینتر به مانند دهه 60 «کاتانچیو» را به نمایش نمی‌گذاشت اما باز هم تاثیر روکو بر روی سیمونی، کاملاً مشهود بود. این روش برای اینتر مثمر ثمر واقع شد و آنها در آن فصل با 27 گل خورده در 34 بازی، عنوان بهترین خط دفاعی را از آن خود کردند و در جدول پس از یوونتوس در رتبه دوم قرار گرفتند. اینتر همچنین در آن فصل با برتری 3 بر صفر برابر لاتزیو در دیدار پایانی جام یوفا، به قهرمانی رسید، دیداری که در آن زانتی، رونالدو و زامورانو برای نراتزوری گلزنی کردند.

هوش تاکتیکیِ موتور محرک خط هافبک تیم در آن فصل، به موفقیت و دستاورد اینتر کمک شایانی کرد، اتفاقی که مورد تایید سرمربی نرآتزوری نیز قرار گرفت و آن موتور کسی نبود جز دیگو سیمئونه آرژانتینی که سیمونی سرمربی وقت اینتر درباره او به گاتزتا دلواسپورت گفته بود: «سیمئونه از همان زمان، همانند یک مربی بود، یک مربی بازیکن. از همان زمان می‌دانستم که روزی یک مربی بزرگ خواهد شد.»

سیمئونه پس از پایان دوران بازیکنی، باز هم به ایتالیا بازگشت اما اینبار در قامت یک سرمربی. او پس از دورانی در سرزمین مادری‌اش و هدایت تیم‌هایی نظیر «استودیانتس»، «ریسینگ»، «ریورپلاته» و «سن لورنزو» در سال 2011 هدایت باشگاه «کاتانیا» ایتالیا را برعهده گرفت. کاتانیا سال 2011 با «الفانتی» به هر زحمتی که بود از سقوط فرار کرد و سیمئونه به محض ورود برخی از دستورات بنیادین تاکتیکی که سیمونی در اینتر به آنها تاکید داشت را در تیم به اجرا گذاشت. تیم اهل سیسیل خیلی زود به حریفی سرسخت بدل شد که تمرکزش بر روی دفاع و استفاده از ضدحملات سریع بود. زیر نظر سیمئونه، نه تنها در منطقه سقوط قرار نگرفت بلکه در پایان فصل رتبه دوازدهم را نیز به خود اختصاص داد. با این حال در تابستان دیگو تصمیم به ترک باشگاه گرفت و 6 ماه بعد به عنوان سرمربی اتلتیکومادرید منصوب شد. او در محیطی جدید همان روش سابق خود را پیاده‌سازی کرد و حتی افق مربیگری‌اش را نیز بالاتر رساند. سیمئونه در سپتامبر 2014 در مصاحبه‌ای اعلام کرد: «کاتانیا یک دوران آموزشی واقعی بود. آنجا در میان مشکلات رشد کردم. جسارت و شجاعتی که اکنون در اتلتیکو دارم از دوران حضورم در ایتالیا نشات می‌گیرد.»

در این بین فراموش نکنید که سیمئونه پیش از آن نیز سابقه حضور در روخی‌بلانکو را داشت؛ به عنوان بازیکن در سال 1994. یعنی درست در سال‌هایی که آنها تیم «دیگری» در شهر بودند و همیشه پایین‌تر از رئال مادرید قرار داشتند. سال اول حضور سیمئونه در اتلتیکو گیج‌کننده سپری شد؛ او در آن فصل چهار سرمربی مختلف بالا سر خود دید اما با آمدن «رادی آنتیک» در جولای 1995 اوضاع ثبات پیدا کرد. سیمئونه 24 ساله زیر نظر آنتیک از لحاظ تاکتیکی تعلیم دید. سیستم مورد علاقه‌اش 2-4-4 بود که در آن هافبک‌ها تنگ و بدون توپ بازی می‌کردند و فضا را به روی حریف می‌بستند. آنها به عنوان یک تیم، هوشمندانه دفاع می‌کردند و هنگام تصاحب توپ به سرعت به سمت زمین حریف هجوم می‌بردند. در جریان پیروزی 3 بر یک اتلتیکو برابر بارسلونا تحت هدایت «یوهان کریوف» در خانه، گل دوم روخی‌بلانکو چکیده کاملی بود از تاکتیک‌های آنتیک و نقش سیمئونه؛ یک پاس بی‌هدف به زمین اتلتیکو توسط مدافع چپ تیم (تونی) جمع شد و خیلی زود به دیگو رسید. هافبک آرژانتینی توپ را به خوبی مهار کرد، دور زد و با یک-دو با «خوان ویزکاینو» فشار دو بازیکن بارسلونا را از روی دوشش برداشت و سپس همین کار را با کیکو تکرار کرد. این پاسکاری سریع، فضای کافی را در اختیار سیمئونه قرار داد و در ادامه توپ را با پاسی عرضی به «خوزه لوئیس کامینرو» سپرد. با ناکامی کاتالان‌ها در آفسایدگیری، کامینرو توپ را به «لیبوسلاو پنف» رساند تا او دروازه بارسلونا را به راحتی باز کند.

یازده لمس توسط 6 بازیکن برای نفوذ به خط دفاع حریف و زدن یک گل، کافی بود. سیمئونه با تحرک و روحیه خود درون سیستم از نقش هجومی‌اش بیشتر لذت می‌برد و در آن فصل پس از پنف، با 12 گل عنوان دومین گلزن برتر اتلتیکومادرید را از آنِ خود کرد. فصل بعد آنتیک در تکرار موفقیت فصل پیشش ناموفق ماند و به نایب‌قهرمانی بسنده کرد و در فصل بعد نیز مقامی بهتر از رتبه پنجم به دست نیاورد. فصل بعد نیز اوضاع تغییری نیافت و پس از قرار گرفتن در جایگاه هفتم جدول از سمت خود عزل شد و جای خود را به «آریگو ساکی» بزرگ داد. با وجود اینکه تا قبل از انتصاب ساکی، دیگو باشگاه را به مقصد اینتر ترک کرده بود اما تاریخ اتلتیکو، سنت و وضعیت تیم با او ماند.

وقتی سیمئونه 2011 سکان هدایت اتلتیکو را بر عهده گرفت، باز هم این رئال و بارسلونا بودند که تمام عناوین اسپانیا را فتح می‌کردند و اتلتیکو هیچ ثباتی نداشت. زمانی که رئال با لقب «کهکشانی‌ها» و بارسلونا به عنوان «یک نماد فرهنگی و استقلال‌طلب» شناخته می‌شدند، هویت اتلتیکومادرید در «متفاوت بودن» شکل گرفت. این همان چیزی بود که باشگاه از آن به بهترین شکل ممکن بهره برد تا جوی پرشور در «وینسنته کالدرون» و حالا «واندا متروپولیتانو» ایجاد کند، جوی که باعث شد اتلتیکو از «متفاوت بودن» لذت ببرد.

سیمئونه اصول خود را در آرژانتین و ایتالیا به خوبی به ورطه آزمایش گذاشته بود و بعد از حضورش روی نیمکت اتلتیکو کاری را آغاز کرد که بعدها به «چولیسمو» شهرت یافت. او هنگام پذیرش این سمت گفت: «ما باید تیمی متعهد باشیم، تیمی که بازی می‌کند، می‌جنگد، به تمرین سخت می‌پردازد، به رقیب احترام می‌گذارد و باهوش است!»

از نظر دیگو «توپ» چیزی‌ست که بازیکنان را مجبور به بازی می‌کند؛ اولین لمس توپ، ارسال پاس، انجام دریبل و تمام کردن کار، همه برای زیبایی توپ هستند. عاشق توپ شدن آسان است و رها کردنش کاری سخت. وقتی از یک بازیکن درخواست توپ می‌کنید، در واقع از او می‌خواهید رابطه صمیمانه خود را فراموش کند و این دقیقاً چیزی بود که سیمئونه با خود به اتلتیکو آورد.

برای چندین سال، ارسال پاس‌های کوتاه در فوتبال اسپانیا حکم‌فرما بود. اسپانیا یورو 2008 و جام‌جهانی 2010 را با تیکی‌تاکا فتح کرد؛ بارسلونا نیز با همین سبک در طی 3 سال توانست 3 بار قهرمانی لالیگا و 2 مرتبه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را جشن بگیرد. بسیاری از تیم‌های جهان این سبک بازی را نمونه فوتبال واقعی می‌دانستند و آن را به عنوان مدل ایده‌آل فوتبال واقعی معرفی می‌کردند. اما در میان بازی مالکانه بارسلونا و ولخرجی رئال، مناسب‌ترین گزینه سیمئونه، دل کندن از بازی زیبا و محبوبیت و دنبال کردن بازی جدی، فیزیکی و موثر بود. او به خوبی می‌دانست که با اتخاذ این تصمیم، همه مدعیان را به چالش و پیروزی را به آغوش خواهد کشید.

در عرض تنها 5 ماه، نتایج اتلتیکومادرید به طرز چشم‌گیری بهبود یافت، آنها در لالیگا در رتبه پنجم قرار گرفتند و موفق به فتح لیگ اروپا شدند. سال بعد یعنی نخستین فصل کامل سیمئونه با تیم، به رتبه سوم رسیدند و با شکست دادن رئال در فینال جام حذفی اسپانیا، کوپادل‌ری را به خانه بردند. موفقیت اصلی اما در فصل بعد رقم خورد، جایی که اتلیتکو با سیمئونه برای نخستین بار در قرن 21 و پس از سال 1996 موفق به قهرمانی در لالیگا شد. این پایان کار نبود و آنها به موفقیت خود در آن فصل ادامه دادند و به فینال لیگ قهرمانان اروپا نیز رسیدند که البته در آن فینال با شکست مقابل رقیب همشهری، در فتح  UCLناکام ماندند. حالا دیگر فوتبال دو قطبی اسپانیا، رسماً سه قطبی شده بود.

موفقیت‌های اتلتیکو به نوبه خود چشم‌گیر بود اما روش مورد استفاده آنها جذابیت نداشت. در آن فصل روخی‌بلانکو از نظر مالکیت توپ در بین تمام تیم‌های حاضر در لالیگا در مقام نُهم ایستاد و این در حالی بود که نسبت به «رئال بتیس» بیستم جدولی، تنها 0.3 درصد بیشتر مالکیت توپ را در اختیار داشت. شیوه بازی تیم تحت رهبری سیمئونه بر پایه دفاع و فشردگی بالا دفاعی بود و به این ترتیب در حالی که تیم‌های دیگر به دنبال توپ می‌دویدند، بازیکنان اتلتیکو فضا را پوشش می‌دادند! آنها در آن فصل تنها 26 گل (در لالیگا) دریافت کردند که یک رکورد بی‌نظیر محسوب میشد.

این گفته که «اتلتیکو یک جرقه زودگذر است» خیلی زود رد شد. پس از فصل 15-2014 که دوره انتقال بود، آنها در فصل 16-2015 باز هم در رقابت‌های داخلی و اروپایی مدعی ظاهر شدند. روش بازی‌شان به همان شکل سابق بود با این تفاوت که در ضد حملات سریع‌تر عمل می‌کردند، پاس‌های پیچیده‌تری می‌دادند و پرس بسیار سنگینی را به اجرا می‌گذاشتند. اینبار در لالیگا فقط 18 گل دریافت کردند و با اختلاف بسیار کمی نسبت به صدرنشین، در رده سوم جدول قرار گرفتند. اما در لیگ قهرمانان، دو غول فوتبال اروپا یعنی بایرن و قبل از آن بارسلونا را از دور رقابت‌ها حذف کردند و قلب هواداران را ربودند. البته در فینال باز هم به رئال خوردند و دست‌شان اینبار در ضربات پنالتی از لمس جام کوتاه ماند.

سیمئونه از «متفاوت» بودن  اتلتیکو بهره جست و در کنار عقایدش، با تاثیر تاکتیکی از مربیان خود تیمی یک‌دست ساخت با قدرت جنگندگی بسیار بالا. آنها فوتبالی را ارائه دادند که کسی به آن فکر نکرده بود و ناگهان ایده «نداشتن مالکیت توپ» در مقابل «تیکی‌تاکا» ایستاد و از سوی کارشناسان مورد تقدیر قرار گرفت.

هیچ تعجبی نداشت که در فصل 16-2015، ایتالیایی‌ها موفقیت و پیروزی‌های سیمئونه را از آنِ خود می‌دانستند، ایتالیایی‌ها که سال‌ها برای ارائه همین شیوه بازی و بی‌اعتنایی به مالکیت توپ، به زیر تیزترین انتقادات رفته بودند. «جیوانی تراپاتونی» که در شکل‌گیری فوتبال ایتالیا پس از دوران «کاتانچیو» نقش مهمی داشت، به نشریه «آس» گفت: «نمی‌خواهم نامی بیاورم اما تیم‌هایی هستند که بدون زدن حتی یک شوت برای نیم‌ساعت توپ را در اختیار دارند و همیشه من را به خواب فرو می‌برند. سیمئونه و من شباهت‌هایی داریم و از یک فلسفه مشترک بهره می‌بریم. تاکتیک‌های او به هدف اشاره و فشار بیشتری دارند. اینکه این روش بازی را بد خطاب کنیم و آنرا بد بدانیم یک دروغ بزرگ است. در فلسفه سیمئونه بازیکنان خود را برای هدفی بزرگتر قربانی می‌کنند.»

این حقیقی غیرقابل انکار است که در اتلتیکوی سیمئونه نشانه‌هایی از اینترِ جیجی سیمونی یافت می‌شود اما باید بپذیریم که «چولیسمو» نسبت به «کاتانچیو» بسیار پیچیده‌تر است. «کنستانتین اکنر» چولیسمو را چنین توصیف می‌کند: «فلسفه سیمئونه در کل، یک نوع سیستم خاص تاکتیکی نیست و شامل متد تمرینی، ارتباط او با بازیکنان و قوانینش به عنوان مربی می‌شود.»

«چولیسمو» در عقیده «بردن به هر قیمتی» به «بیلاردیسمو» شباهت دارد و از لحاظ تاکتیکی، منعکس‌کننده اینتر سیمونی است. به زبانی ساده‌تر می‌توان گفت که «چولیسمو» ریشه‌های گوناگونی دارد که هر یک در دورانی از فوتبال سیمئونه شکل گرفته است. حال «چولیسمو» در جهان در حال گسترش است و سیمئونه که روزگاری برای ادعای در مورد فوتبال مورد تمسخر قرار گرفته بود، مرد اصلی این مکتب است.

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،