هندوانه و توت فرنگی سرشار از آب و مواد مغذی و آنتی اکسیدان ها هستند، پس این نوشیدنی علاوه بر طعم فوق العاده اش بسیار سالم نیز هست.

مواد لازم:

یک لیوان هندوانه که به صورت مکعبی برش برش خورده باشند، بعلاوه چند قطعه برای تزئین
یک لیوان توت فرنگی خرد شده، بعلاوه چند قطعه اضافی برای تزئین
یک قاشق چای خوری سرکه بالزامیک
یک هشتم قاشق چای خوری پودر فلفل قرمز
دو پیمانه شربت لیو یا آبلیمو
آب معدنی خنک ( اگر مایل بودید می توانید از آب معدنی های گازدار استفاده کنید )

روش تهیه:

در یک کاسه ی متوسط هندوانه، توت فرنگی، سرکه بالزامیک و پودر فلفل را ترکیب کنید.
دو سوم از میوه ها را به صورت مساوی بین دو لیوان بلند تقسیم کنید. به هر لیوان یک پیمانه شربت لیمو یا آبلیمو اضافه کنید.
باقی مانده میوه ها را داخل لیوان ها بریزید، و با آب معدنی خنک لیوان را پر کنید.
بالای لیوان ها را با هندوانه و توت فرنگی تزئین کنید.

اطلاعات تغذیه ای:

مواد گفته شده در این دستور برای دو وعده در نظر گرفته شده است. هر وعده شامل یک لیوان میوه و یک پیمانه شربت می شود.
اطلاعاتی که در ادامه خواهد آمد مربوط به یک وعده از این دستور است.

کالری: 161
چربی دریک وعده: 0.4 گرم
چربی اشباع در یک وعده: 0.0 گرم
چربی غیر اشباع در یک وعده: 0.1 گرم
چربی دارای حلقه های غیر اشباع: 0.2 گرم
پروتئین در یک وعده: 1 گرم
کربوهیدرات در یک وعده: 39 گرم
فیبر در یک وعده: 2 گرم
کلسترول در یک وعده: 0.0 میلی گرم
آهن در یک وعده: 1 میلی گرم
سدیم در یک وعده: 61 میلی گرم
کلسیم در یک وعده: 24 میلی گرم

کاری از گروه تغذیه به اندام ( دکتر کرمانی )

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،

برای کاهش درد مفاصل

آب پرتقال سرشار از فلانویدهایی مانند هیس پریدین و نارینگ سنین است که دارای خواص ضد التهابی می باشند. فلانویدها به کاهش درد بدن کمک می کنند. یک لیوان آب پرتقال به خانم های که از وضعیت ورم مفاصل رنج می برند کمک می کند.همچنین به راحتی به کاهش درد مفاصل بدن نیز کمک می کند.

پیشگیری از سرطان

آب پرتقال طبیعی دارای یک ترکیب شناخته شده به عنوان لیمونن است که می تواند به جلوگیری از انواع سرطان در بدن کمک کند. تحقیقات اخیر ثابت کرده است که آب پرتقال در جلوگیری از سرطان ریه، لوزالمعده، سینه و پوست مؤثر است. به همین خاطر لازم است در رژیم غذایی گنجانده شود.

به کاهش وزن کمک می کند

پرتقال گذشته از اینکه سرشار از آنتی اکسیدان است، حتی در کاهش وزن نیز مؤثر است، با مصرف روزانه آن می توانید به روند کاهش وزن کمک کنید یا از توصیه مورد استفاده برای کاهش وزن استفاده کنید: طرز استفاده بدین صورت است که یک عدد پرتقال و ۳ عدد لیموترش را پوست کنده و به قطعات کوچک تقسیم کنید بعد آن را داخل دیگی ریخته و به آن نیم لیتر آب اضافه کنید و به مدت ۱۰ دقیقه بجوشانید. سپس سه قاشق عسل به آن اضافه کرده و مجددا" به مدت ۵ دقیقه بجوشانید و آن را صاف کنید. از این شربت ۳ فنجان در روز بنوشید.

درمان کم خونی

یک لیوان آب پرتقال می تواند به آن هایی که کم خون هستند، کمک کند. پرتقال به دلیل اینکه سرشار از ویتامین C است باعث می شود جذب آهن به خوبی انجام شود، که به نوبه ی خود برای افزایش سطح هموگلوبین بدن مؤثر است.

به هضم غذا کمک می کند

پرتقال می تواند از یبوست جلوگیری کند و به همین دلیل برای هضم مؤثر است. همچنین به جلوگیری از زخم معده در بدن نیز کمک می کند، این مورد باعث تحریک فرایند طبیعی هضم می شود.

جلوگیری از سنگ کلیه

پرتقال دارای سیترات طبیعی است که به کاهش اسیدیته ی ادرار در بدن کمک می کند. اسیدی بودن ادار باعث بیماری های پی در پی و سنگ کلیه می شود. همچنین پرتقال دارای مواد معدنی و پتاسیم است که منجر به افزایش حجم ادرار در طول شبانه روز می‌شود و از این طریق سموم بدن را دفع می‌کند.

خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می دهد

پرتقال سرشار از ترکیبی است که به حفاظت از شریان مسدود شده کمک می کند. به طور کلی روزانه یک لیوان آب پرتقال می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی کمک کند. همچنین تحقیقات نشان داده‌اند پرتقال کلسترول خون را پایین می‌آورد که برای سلامت شریان‌ها مفید است. نتایج پژوهش ها نشان می‌دهد که مصرف آب پرتقال برای افرادی که چربی خون شان بالاست مفید است به خاطر اینکه می‌تواند چربی خون را پایین بیاورد.

کنترل فشار خون

پرتقال گذشته از ویتامین C سرشار از منیزیم است که به کاهش سطح فشار خون کمک می کند، همچنین برای جلوگیری از لخته شدن خون در بدن نیز مفید است.

حفظ جوانی و نشاط پوست

همانطور که اشاره شده، پرتقال منبع غنی از آنتی اکسیدان است، وجود آنتی اکسیدان ها و ویتامین C باعث می شود پوست روشن سالمی داشته باشید.

آقای دکتر، چرا ورزش؟ آیا واقعا مفید است؟
به‌طور قطع. ورزش کردن موجب کاهش وزن، پاسخ بهتر سلول‌های عضلانی به انسولین و کاهش نیاز به داروی خوراکی و تزریقی، کاهش چربی و فشار خون، افزایش جریان خون و کاهش احتمال اختلال خون‌رسانی به اندام‌ها، کنترل بهتر استرس و کنترل بهتر قندخون و در نهایت، کاهش خطر بروز بیماری‌های قلبی می‌شود.

چه نوع ورزشی را برای مبتلایان به دیابت توصیه می‌کنید؟
ببینید، ما به طور کلی دو نوع ورزش داریم: هوازی یا ایروبیک و بی‌هوازی یا انایروبیک. در هنگام پرداختن به ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی تند، دوچرخه سواری، شنا، دویدن آهسته، اسکی مسافت طولانی، برخی ورزش‌های گروهی و البته خود ورزش ایروبیک، بیشتر از اکسیژن استفاده می‌شود. اما در ورزش‌های بی‌هوازی مانند بدن‌سازی با وزنه و پرورش اندام، اکسیژن کمتر استفاده می‌شود و در زمان کوتاه از منابع انرژی استفاده می‌شود و تاثیر زیادی بر قندخون ندارد. در مجموع، ورزش‌های هوازی یا ایروبیک برای بیماران مبتلا به دیابت مناسب است به شرطی که حداقل سه تا پنج بار در هفته و روزی 20 تا 30 دقیقه و همیشه در زمان مشخص انجام گیرد. البته ممکن است از این ورزش‌ها هم خوش‌شان نیاید، بنابراین باید بیماران به یاد داشته باشند که حتی می‌توانند به ورزش‌های تفریحی هم بپردازند.

بیماران مبتلا به دیابت، موقع ورزش کردن باید مراقب چه چیزهایی باشند؟
مهم‌ترین مورد، محافظت از پا است. باید از جوراب‌های نخی یا نخی - پلی استر برای خشک نگه‌داشتن و پیشگیری از بروز تاول استفاده شود. همچنین باید از کفش‌هایی که در ناحیه وسط پا حاوی ژل سیلیکا یا هواست، استفاده شود. دومین مورد هم که بسیار مهم است، نوشیدن مقدار کافی مایعات است. باید دو ساعت پیش از شروع کردن به ورزش، پانصد سی‌سی یا نیم‌لیتر مایع نوشید و همچنین طی ورزش، به ویژه در آب و هوای گرم باید به مقدار مناسب مایعات نوشید.

اصول مشترک ورزش کردن برای بیماران مبتلا به دیابت چیست؟
سه حرکت برای همه ضروری است. اول گرم کردن پیش از شروع ورزش که باید 5 تا 10 دقیقه با فعالیت‌های هوازی مانند پیاده‌روی یا دوچرخه سواری با شدت کم همراه باشد تا عضلات و قلب و تنفس برای ورزش آماده شود. سپس حرکات کششی به مدت 5 تا 10 دقیقه پیش یا پس از گرم کردن و بعد از آن، سرد کردن به مدت 5 تا 10 دقیقه پس از ورزش کردن است که به قلب فرصت می‌دهد تا به تعداد ضربان پیش از شروع ورزش برسد. راستی یادمان باشد که بهتر است بیشتر به ورزش‌های استقامتی با شدت متوسط و تعداد تکرار بیشتر بپردازیم تا ورزش‌های قدرتی و سنگین.

بیماران مبتلا به دیابت چه زمانی نباید ورزش کنند؟
سوال خوبی است. اولا به هیچ‌وجه پیش از صبحانه نباید ورزش کنند و بلافاصله پس از آن یا پس از تزریق انسولین نباید فعالیت شدید انجام دهند. در صورتی‌که قندخون قبل، در حین یا پس از ورزش 240 بود، بهتر است کتون ادرارشان را اندازه بگیرند و اگر بالا بود، بهتر است تا کنترل  قندشان ورزش نکنند. همچنین در هر حالتی اگر قندخون‌شان بالاتر از 300 بود، نباید به ورزش بپردازند.

اگر ورزش کردند و قندخون‌شان پایین افتاد، چه کنند؟
باید 10 تا 15 گرم کربوهیدرات یا قند معادل یک عدد سیب متوسط یا چهار عدد از برگه آن را مصرف کنند یا نصف لیوان شیر کم‌چرب بنوشند. به همین علت گفته می‌شود نباید بیماران مبتلا به دیابت به مدت زیاد یا به طور سنگین به ورزش بپردازند.

برای ورزش کردن، چه زمانی مناسب است؟
ببینید، دانشمندان کشف کرده اند که حدود چهار تا پنج ساعت پس از غذا قندخون با بیشترین مقدار، کاهش خواهد یافت. بنابراین بسیاری از متخصصان توصیه می‌کنند حدود سه تا پنج ساعت پس از غذای اصلی ورزش کنند.

درباره مواد غذایی حاوی قند و تزریق انسولین و ارتباط آنها با ورزش توضیح دهید.
ببینید، به طور کلی چهار حالت وجود دارد که درصورت بروز نباید از مواد غذایی حاوی قند استفاده کنیم: اگر قندخون پیش از ورزش بیشتر از 100 باشد، شدت ورزش متوسط باشد و کمتر یا مساوی 45 دقیقه طول بکشد، اگر از انسولین استفاده می‌شود، پس از یک ساعت از تزریق انسولین ورزش انجام می‌گیرد و در نهایت اینکه دوز مصرفی انسولین یا داروهای خوراکی پایین آورنده قندخون، در حد کنترل کافی باشد. البته بسیاری از افراد از انسولین استفاده می‌کنند که براساس نوع و دوز و زمان تزریق آن باید براساس مشخصات هر فرد تنظیم شود. برای مثال، اگر فردی می‌خواهد بین 30 تا 45 دقیقه و حدود سه ساعت پس از تزریق انسولین با مدت اثر کوتاه، ورزش کند، باید دوز انسولین خود را 20 درصد کاهش دهد. برای نمونه، اگر 20 واحد انسولین در آن زمان تزریق می‌کند باید چهار واحد از آن کم کند و 16 واحد تزریق کند. پس از ورزش هم باید براساس قندخون که اندازه‌گیری می‌شود، دوز انسولین تنظیم شود.

اگر قندخون از 100 پایین‌تر باشد، چه کار باید کرد؟
باید حدود 20 تا 30 گرم ماده قندی معادل یک تا دو عدد سیب متوسط یا یک لیوان شیر بدون چربی مصرف شود و اگر پس از ورزش زیر 80 باشد و هنگام خوردن میان وعده هم نباشد، باید 10 تا 15 گرم ماده قندی مانند یک عدد سیب متوسط یا چهار حلقه برگه آن یا نصف لیوان آب پرتقال مصرف شود. اگر قندخون پیش از ورزش زیر 70 باشد، می‌توان 25 تا 35 گرم ماده قندی استفاده کرد.

اگر فردی از انسولین‌های گوناگون و در زمان‌های گوناگون استفاده می‌کند، باید چه‌کار کند؟
یک مثال می‌زنم به‌طور کامل روشن شود. اولا باید مشخص کنید کدام نوع انسولین و کدام زمان تزریق، بیش از همه به زمان ورزش کردن نزدیک است. دوز صبح انسولین رگولار میان صبحانه و ناهار، دوز صبح انسولین ان پی اچ میان ناهار و شام، دوز شام انسولین لیسپرو میان شام و زمان خواب و دوز خواب انسولین ان پی اچ در طی شب و هنگام خواب عمل می‌کند. حال اگر به مدت 15 تا 30 دقیقه ورزش انجام گیرد، 10 درصد از انسولینی که در زمان ورزش کردن تزریق می‌شود، کم می‌شود. برای نمونه، اگر فردی شش واحد انسولین رگولار و 24 واحد ان پی اچ پیش از صبحانه، چهار واحد لیسپرو پیش از شام و شش واحد ان پی اچ پیش از خواب تزریق می‌کند و می‌خواهد پس از صبحانه کوه پیمایی کند، باید چهار واحد ( 10 درصد از کل انسولین تزریقی روزانه که 40 واحد است) را فقط از انسولین صبح خود و آن هم از رگولار کم کند و به جای شش واحد، دو واحد تزریق کند. البته باید در هر شرایطی با پزشک متخصص غدد یا پزشک ورزشی خود مشورت کند.

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،وسایل شنای خطرساز برای کودکان , اگر فرزندتان زیاد به استخر برای شنا می رود و از وسایل پلاستیکی مربوط به شنا مانند بازوبند استفاده میکند؛
بهتر است مراقب عوارض استفاده فرزندتان از این قبیل وسایل پلاستیکی باشید. نوعی ماده سمی در این محصولات وجود دارد که حتی استشمام بوی آن می تواند باعث مسموم شدن کودکتان شود، به توضیحات پژوهشگران در این زمینه دقت کنید.

محققان آلمانی اعلام کردند که برخی محصولات پلاستیکی همچون بازوبندهای شنا ویژه کودکان حاوی مواد شیمیایی بسیار مضری هستند.
محققان آلمانی طی مطالعه‌ای دریافتند که برخی از برندهای شناخته شده بازوبندهای شنا که کودکان از آن‌ها استفاده می‌کنند،
حاوی ایزوفورون (نوعی ماده فنل سرطانزا) و نیز ماده سمی به نام سیکلوهگزانون است. این دو ماده می‌توانند پوست و اندام‌های بدن را تحریک کنند و عامل بوی تند پلاستیک در بازوبندهای شنا محسوب می‌شوند.
از طرفی خطر مهم‌تر این است که کودکان با استنشاق بوی پلاستیک بازوبند‌ها نیز آلوده می‌شوند
و هرچه این بو تندتر باشد، تاثیر بیماری‌زایی آن نیز بیشتر است.
محققان آلمانی هشدار دادند که این موضوع در مورد سایر محصولاتی هم که بوی تند پلاستیک می‌دهند،
مانند حلقه‌ها و توپ‌های پلاستیکی ساحلی صادق است.

محققان این مطالعه همچنین در خصوص بسیاری از حلال‌های آلی مانند سیکلوهگزانون،
ایزوفورون و فنل در برخی محصولات هشدار دادند و اعلام کردند که این مواد شیمیایی بسته به میزان غلظت
و یا مدت قرار گرفتن کودکان در معرض آن‌ها می‌توانند سلامتی افراد را به خطر اندازند.
استنشاق سیکلوهگزانون (Cyclohexanone) برای بدن بسیار خطرناک است.
همچنین ورود فنل به بدن از طریق تنفس، توازن هورمونی تاثیر را دچار مشکل کرده و ژن‌ها را به گونه‌ای متاثر می‌سازد
که می‌توانند موجب رشد تومور شوند. ایزوفورون (Isophorone) نیز یک ماده سرطانزا به شمار می‌آید.
پژوهشگران ابراز امیدواری کردند که با توجه به یافته‌های این مطالعه،
تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان دقت بیشتری در مورد ضوابط سلامتی محصولات پلاستیکی داشته باشند.
باشگاه خبرنگاران

به گزارش همدان ورزش؛ هنگام نشستن، یکی از شیوه‌های ظاهرا شیک و زیبا، انداختن پاها روی هم به صورت ضربدری است. خیلی‌ها هم در این حالت احساس راحتی می‌کنند و هر چند دقیقه پایی را که رو قرار می‌گیرد، عوض می‌کنند. از نقطه نظر روانی البته، برخی با حالتی تقریبا جمع شده، وقتی در موضع تدافعی قرار می‌گیرند، این کار را به صورت غیر ارادی انجام می‌دهند. اما جالب است بدانید که این شیوه نشستن، اصلا شیوه خوبی نیست و آثار زیان‌‌آوری روی سلامتی دارد.

۱- بروز درد کمر و گردن

در هنگام نشتن، در یک حالت ایده‌آل، صورت ما به طور مستقیم به جلو نگاه می‌کند و وزنمان را به صورت مساوی، روی دو پامان که روزی زمین قرار دارد. متاسفانه، این حالت به ندرت اتفاق می افتد، بسیاری از ما اکثرا، وزن خود را به صورت نامساوی تقسیم می‌کنیم و بیشتر وزن را متوجه یک سو می‌کنیم. از نظر پزشکی، گذاشتن پاها بر روی هم، می‌تواند باعث درد کمر و گردن شود. این حالت از نشستن، گشتاور نیرویی بر لگن وارد می‌شود که می‌تواند باعث چرخش استخوان‌های لگن شود. ار آنجا که لگن، یکی از ستون‌های اصلی و حمایتی ستون فقرات است، این حالت فشاری غیر ضروری بر روی گردن و پشت شما می وارد می‌کند و حتی می تواند شما را مستعد دیسک بین مهره‌ای کمر کند. پس باید طوری بنشنینید که باسن به درستی روی محل نشستن قرار بگیرد. پیشنهاد می‌کنیم در حالتی بنشینید که زانویتان در حالت ۹۰ درجه باشد و لگن شما به صورت متعادل روی سطحی که بر روی آن نشسته‌اید، گذاشته شود.

۲- احتمال ابتلا به واریس وریدهای پا

هیچ کس دوست ندارد رگ های واریسی یا عنکبوتی در پاهایش ظاهر شود. اما مطابق یکی از گزارشات پزشکی، ۵۵ درصد از زنان و ۴۵ درصد از مردان در آمریکا، با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند. به نظر می‌رسد واریس وریدهای پا، علاوه بر دلایلی مثل مسائل ژنتیکی، یا ایستادن و نشتن طولانی‌مدت، با شیوه نشستن هم ارتباط داشته باشد. هومن مدیون -متخصص قلب و عروق-  در این مورد می‌گوید: بین این دو رابطه غیر مستقیم وجود دارد. انداختن پا بر روی پای دیگر، فشار را در رگ های شما، که مسئولیت برگشت دادن  خون به قلب را دارند، بالا می برد. فشار پایی که بر روی پای دیگر است، مانع جریان خونرسانی عادی پا زیرین می‌شود که می تواند به تضعیف یا آسیب به رگ‌های پا منجر شود. در این صورت، خون در درون رگ لخته و یا جمع می‌شود.

۳- افزایش فشار خون

شاید تعجب کنید که انداختن پا روی پا چه ربطی به فشار خون دارد! اما باید بدانید که در این حالت، افزایش مقاومت در برابر جریان خونرسانی بیشتر می‌شود. از آنجا که فشار خون عبارت است از میزان جریان خون ضرب در مقاومت شریانی، پس افزایش جزء مقاومت عروقی، می‌تواند منجر به بالا رفتن فشار خون شود!

۴- آسیب به اعصاب پا

انداختن پا روی پا، فقط بر عروق پا فشار نمی‌آورد، بلکه می‌تواند فشار را بر یکی از عصب‌های بزرگ پا، موسوم به عصب پرونئال زیاد کند. این عصب از زیر زانو  و در امتداد قسمت خارجی ساق با عبور می‌کند. فشار بر این عصب می‌تواند مجر به بی‌حسی و فلج موقت ماهیچه‌ها ساق و کف پا شود. فشار مداوم بر این عصب می‌تواند منجر به آسب ماندگار در این عصب شود. گرچه عوض کردن پا، هر ۲ تا ۴ دقیقه می‌تواند از میزان این آسیب بکاهد، اما توصیه بهتر این است که اصلا پا را روی پا نیندازید.

انتهای پیام/

 سیمرغ

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،

چرا بعضی ها لجبازند؟

یک فرد لجوج به ایده‌ها و نظرات خود به طور مصممی پایبند است. نگرش یک فرد لجباز این است که  من نمی‌خواهم شما هم نمی‌توانید مرا مجبور کنید.

افراد لجوج همیشه لجباز نیستند. ممکن است اتفاقاتی خاص یا واکنش‌هایی باعث این رفتار آنها شود. برای درک این موضوع مجبوریم این واقعیت را یادآور شویم که اکثر رفتارهای آدمی بر پایه اجتناب از درد یا در طلب تشویق و پاداش است.

لجبازی و پاداش

بعضی اوقات افراد به این دلیل لجبازی می‌کنند که چیزی را که می‌خواهند بتوانند با لجبازی هم شده به دست آورند. در این مورد فرد با استفاده از لجبازی‌اش از مقاومت دیگران در برابر خواسته هایشان ممانعت می‌کند تا خواسته‌اش از دیگران را برآورده کند.

به عنوان مثال یک کودک زمانی تحریک می‌شود که از شیوه لجبازی استفاده کند، که بتواند از لجبازی برای رسیدن به خواسته‌اش استفاده کند.

این رفتار معمولا در کودکان لوس دیده می‌شود.  اگر یک کودک چیزی را که می‌خواهد نتواند به راحتی و راه‌های درستش به دست آورد پس لجبازی را پیش می‌گیرد، اگرچه والدینش به او اجازه این رفتار را نمی‌دهند، ولی اگر در نهایت این کارش موثر باشد، رفتار لجبازی‌اش را برای گرفتن خواسته‌هایش ادامه می‌دهد.

لجبازی و اجتناب از درد

اگر والدین به شدت و مدام کودکان را تحت کنترل قرار دهند و تصمیماتشان را با توجه به کارهای آنها بگیرند، بچه ها احساس می‌کنند که آزادیشان تهدید شده و در خطر است. این امر متداول ترین دلیلی است که کودکان در دوران نوجوانی سرکش و لجباز می‌شوند.‌

اگر یک کودک حس کند که تحت کنترل است لجباز می‌شود تا از زیر نظر قرار گرفتن توسط والدینش بیرون آید و آزادی‌اش را باز یابد. کمبود آزادی باعث می‌شود تصمیم گرفتن برای افرادی که قدر آزادی را می‌دانند دردناک شود، بنابراین سیستم مدافعه لجبازی را برای اجتناب از درد به کار می‌گیرند.

لجبازی و هویت 

بعضی افراد به شدت تحت تاثیر عقاید، افکار، ایده‌ها و سلایقشان هستند. آنها نمی‌توانند کسانی که با آنها مخالفت می‌کنند را تحمل کنند، زیرا مخالفت با آنها مخالفت با آن چیزی است که در درون آنها وجود دارد. پس شروع به لجبازی می‌کنند. این رفتار در آنها مانع از رشد فردی و موجب تاثیر بد بر روی روابطشان با دیگران می‌شود . بعضی‌ها قدم را فراتر گذاشته و کلا از افرادی که با آنها مخالفت می‌کنند اجتناب می‌کنند، فقط به این خاطر که در این دنیا، آنها با عقاید و افکاری متفاوت با او، زندگی می کنند.

احساسات پنهان، خصومت

بعضی افراد فقط به دلیل اینکه برسر شما تلافی کنند لجوجانه رفتار می‌کنند . شاید شما در گذشته باعث درد یا ناراحتی برای آنها شده‌اید و حالا آنها می‌خواهند انتقامشان را بگیرند.  لجبازی به آنها اجازه می‌دهد تا احساس پنهان تنفر و خصومتشان را نسبت به شما نشان دهند.

رفتار کردن با یک فرد لجباز

با یک فرد لجوج به سختی می‌توان رفتار کرد، زیرا او مایل است که غیر قابل انعطاف و با ذهنی بسته باقی بماند. با این حال اگر شما سعی کنید دلیل اصلی لجبازی او را بفهمید، رابطه بر قرار کردن با او آسان‌تر می‌شود. شما حتی می‌توانید به طورمستقیم از او بپرسید که چرا لجباز شده است.  این کار می تواند او را مجبور کند تا به خودش آید و شاید در رفتارش تامل کند. یک فرد لجباز از کنترل شدن متنفر است، پس از هیچ راهی نباید حس کند که کنترل می‌شود.

لجاجت می‌تواند خوب هم باشد

بله در بعضی موارد لجاجت می‌تواند برای شما مفید هم باشد. وقتی می‌دانید که خودتان کار درست را انجام می‌دهید و بقیه مخالف شما هستند و هزار دلیل بر اشتباه بودن شما دارند شما باید لجباز بمانید.

گردآوری: گروه سلامت سیمرغ

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش، لیموناد یکی از نوشیدنی های محبوب در سراسر دنیاست که با دستور تهیه های مختلف آماده می شود یکی از انواع لیموناد که می توانید در فصل پاییز آماذه کنید لیموناد پرتقال خونی است که رنگ و طعم خوبی داشته و به سرعت تهیه می شود.

آموزش تهیه لیموناد پرتقال خونی

زمان پخت : ۵ دقیقه

زمان آماده سازی : ۱۰ دقیقه

برای تهیه شربت لیموناد پرتقال خونی می توانید از آب ساده یا گازدار استفاده کنید که مسلما استفاده از آب گازدار این نوشیدنی را مجلسی تر خواهد کرد. در صورت تمایل می توانید نوشابه گازدار لیمویی را به عنوان پایه شربت استفاده کرده و برای تغییر رنگ و طعم آن آب پرتقال خونی به آن اضافه کنید و خیلی سریع یک نوشیدنیمتفاوت را برای مهمان هایتان سرو نمایید. ترکیب طعم نوشابه لیمویی و پرتقال خونی معمولا لا ذائقه همه افراد همخوانی دارد. ولی اگر تمایلی به استفاده از نوشیدنی های گازدار ندارید بهتر است شربت را با دستور اصلی و آب ساده آماده کرده نوش جان نمایید.

مواد لازم لیموناد پرتقال خونی

شکر ۱۸۵ گرم

آب ۱۲۰ میلی لیتر

یخ به میزان دلخواه

آب پرتقال خونی ۲۴۰ میلی لیتر

آب گاز دار یا آب ساده ۷۲۰ میلی لیتر

لیمو ترش ۱ عدد

پرتقال خونی ۱ عدد

نعنا تازه برای تزئین

لیموناد پرتقال خونی

طرز تهیه لیموناد پرتقال خونی

۱ . شکر و آب را مخلوط کرده روی حرارت به مدت ۵ دقیقه بجوشانید تا شکر حل شده و شربت غلیظ شود. سپس کناری بگذارید تا از حرارت بیوفتد.

۲ . آب پرتقال خونی ها را گرفته و صاف کنید تا پالپ نداشته باشد.

۳ . آب پرتقال، سیروپ سرد شده و آب گازدار یا نوشابه لیمویی را مخلوط کنید. فقط اگر از نوشابه استفاده می کنید باید مقدار سیروپ کمتری برای شیرین کردن لیموناد استفاده نمایید.

۴ . لیموترش و پرتقال خونی را باریک حلقه کنید.

۵ . داخل لیوان ها یخ بریزید سپس یک برش پرتقال خونی و یک برش لیمو داخل لیوان ها انداخته رویشان را به شربت پر کرده و با برگ های نعنا تزئین نمایید.

تهیه و ترجمه گروه آشپزی نیک صالحی

اختصاصی نیک صالحی