به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش، ورزش در دوران امروز به عنوان عاملی پیشگیرانه عمل می کند. افرادی که تمرینات ورزشی منظمی را دنبال می‌کنند، خلق و خویشان به طرز قابل ملاحظه‌ای بهتر است و کمتر افسرده می‌شوند. این افراد اگر هم دچار افسردگی شوند، میزان افسردگی‌شان خفیف‌تر خواهد بود. یکی از نتایج روانی فعالیت‌های بدنی منظم، بهبود عزت نفس است. وقتی ورزش می‌کنید، بدن‌تان اندورفین آزاد می‌کند و فعل و انفعالات اندورفین با گیرنده‌های مغز، احساس درد را کاهش می‌دهد. اندورفین حس مثبتی شبیه به تاثیر مرفین روی بدن از خود به جا می‌گذارد، به یاد بیاورید بعد از دویدن یا تمرینات ورزشی چه احساسی را تجربه کرده بودید، این همان حسی است که به آن نشاط یا سرخوشی هم می‌گویند و با نگاه مثبت و پرانرژی به زندگی همراه است. وقتی با افرادی که با محدودیت های بینایی مواجه هستند ، سرو کار دارید و آن ها را از محیط انزوا و افسردگی به محیط اجتماعی بودن و شاد زیستن وارد می کنید ، در واقع کاری کرده اید ، کارستان . امروز می خواهیم با رئیس موفق  هیئت ورزش دو ومیدانی  نابینایان و کم بینایان صحبتی داشته باشیم تا ببینیم چگونه برای این افراد خاص(کم بینا و نابینا ) کار می کند تا در میادین ملی و بین المللی به خوبی می درخشند .

*خودتان را معرفی نمایید و موفقیت هایی را که کسب کرده اید برایمان بازگو کنید ؟

بنده سمیه سهیلی ، متولد هشتم اسفندماه 1362 هستم . دارای مدرک کاردانی معماری می باشم  و از سال 83 به عنوان مربی در ورزش دو ومیدانی فعالیت داشته ام. در سال 1391 به عنوان رئیس هیئت استان انتخاب شدم و تا به امروز به فعالیت خویش ادامه داده ام.

از نظر من موفقیت در این هیئت به دست آوردن مدال نیست .اگر من و همکارانم بتوانیم  افرادبیشتری را  که دارای این نوع محدودیت هستند، از خانه هایشان  به سمت ورزش بکشانیم یعنی موفقیت.

باور کنید که این یک شعار نیست بلکه یک هدف است . ورزش برای اینگونه افراد مانند خون برای بقای انسان است .با ذره ذره وجودم برای این بچه ها کار میکنم و از اینکه در این مسیر گام بر میدارم بسیار راضی و خشنود هستم و این را لطف خداوند نسبت به خودم میدانم .

*ورزشکاران زیادی داشته اید که توانسته اند مسیر قهرمانی را به خوبی طی کنند و افتخار  آفرین باشند . رمز موفقیت شما در چیست ؟

 اگر کسی بفهمد که چقدر زیباست کار کردن با این بچه ها ، فرصت را برای کار کردن برای این ورزشکاران  از دست نمی دهد . من هیچ وقت نمی گویم که موفق هستم و خود را موفق نمی دانم ولی وقتی لبخند را بر روی صورت این بچه ها می بینم ، گویی خداوند به من لبخند زده است . پس برای اینکه بتوانم لبخند های بیشتری ایجاد کنم تلاش می کنم و از اینکه در این راه حرکت می کنم، بسیار خرسندم .من فکر میکنم عشق به بچه های کم بینا و نابینا مجموعه ما را موفق کرده است.

*از موفق ترین ها در این رشته برایمان بگویید؟

حمید اسلامی ورزشکار نابینای ما که عناوین جهانی و آسیایی و حضور در پارالمپیک را در کارنامه خود دارد، هم به عنوان مربی و هم ورزشکار به مجموعه ما کمک می کند.وحید علی نجیمی ، حسین صالحی و  مهدی موسوی به همراه حمید اسلامی از نمایندگان استان در بازیهای پارا آسیایی جاکارتا در معیت تیم ملی نیز می باشند.در بخش بانوان نیز با استفاده از دانش مربی جوان و قهرمان مان ، خانم سهیلا مرادی  توانسته ایم سکوهای کشوری را در بخش بانوان بدست بیاوریم .

*مشکلات و دغدغه ها ؟

بچه های ما با توجه به مشکلاتی که در بینایی دارند، برای رفت و آمدشان نیازمند راننده و راهنما هستند که این یعنی تراشیده شدن  هزینه و تقریبا بیشتر هزینه های ما صرف این قضیه می شود . به لحاظ سخت افزاری ما با کمبودهای جدی مواجه هستیم .نبود خوابگاه و فضای استاندارد برای تمرین بچه ها ، از مشکلات همیشگی ماست. حتی  در مورد ابزارهای پرتابی در دو و میدانی ، کفش ، لباس و مکمل های بچه ها با کمبود مواجه هستیم .

*انتظار شما از مسئولین ؟

ورزش دومیدانی نابینایان و کم بینایان  هنوز آن طور که باید در کشور ما توسعه نیافته است و این موضوع سبب شده است تا حمایت های مالی مسئولان ورزش را به طور ویژه نداشته باشیم . ورزش ما بسیار پر مدال است و بسیار هم پر هزینه  اما بنظر من هزینه کردن برای این بچه ها چه مدال بگیرند و چه نگیرند ، یعنی اهدای زندگی .

بنظر من نگاه ها باید نسبت به این رشته ورزشی  تغییر کند و مسئولان کمی منسجم تر و حرفه ای تر ما را حمایت کنند .

تشکر و قدردانی ؟

بسیار تشکر می کنم از اقایان منعم و قهرمانی ، مدیرکل و معاون محترم اداره ورزش و جوانان استان همدان بابت حمایت های همه جانبه شان از ورزشکاران کم بینا و نابینا . قدردانی می کنم از جناب آقای مظلومی ، رئیس محترم فدراسیون کم بینایان و نابینایان و جناب اقای الوند مدیرکل بهزیستی استان که همواره پشتوانه محکم ما در ورزش کم بینایان و نابینایان بوده اند .

حرف آخر :

آدم های زیادی در اطرافمان زندگی می کنند که دچار معلولیت و محدودیت هستند.می توانیم درد آن ها را ببینیم و برای کم کردن مشکلاتشان برنامه ریزی کنیم یا می توانیم خود ، دردی باشیم بر دردهای بی کران آن ها.انتخاب با ماست،در مسیر انسانیت و همدردی گام برداریم و محیط انزوا و افسردگی را نابود کنیم یا محیط نا امیدی و قهر را برای اینگونه افراد تدارک ببینیم و بی تفاوت از این مسئله عبور کنیم. این بچه ها را نه در شعار ، بلکه در عمل درک کنیم .

مصاحبه : مجید دیبافر

کارشناس ارشد علوم ورزشی