به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،کاملاً مشخص است آنتی اکسیدان ها در برابر اثرات آسیب زای رادیکال های آزاد تا حدودی حفاظت ایجاد می کنند و رسانه ها معمولاً از فواید بالقوه دریافت زیاد آنتی اکسیدان ها تعریف می کنند. این امر بسیاری از افراد را به دریافت دوزهای زیاد ویتامین های آنتی اکسیدان ترغیب کرده است. البته، ممکن است دریافت زیاد آن ها همواره مفید نباشد. برای مثال در افرادی که شدیداً سیگاری هستند، افزایش دریافت ویتامین E و بتا-کاروتن حقیقتاً بروز سرطان ریه را افزایش می دهد. یکی از دلایل احتمالی برای این اثر آن است که آنتی اکسیدان ها ممکن است با روندهای مهم مورد نیاز برای کشتن سلول های سرطانی مداخله نمایند. تجویز آنتی اکسیدان ها، «آپوپتوز » (مرگ برنامه ریزی شده سلولی-مترجم) را مهار می کند، آپوپتوز مکانیسم دفاعی مهمی است که با حذف سلول های جهش یافته جدید رشد تومور را سرکوب می کند. ROS پیام رسان های واسط در مسیرهای متعدد سیگنالینگ آپوپتوز هستند. بنابراین آنتی اکسیدان های اضافی ممکن است به طور مؤثری «پیام رسان ها را بیرون کنند». به این ترتیب در موقعیت هایی که افراد DNA آسیب دیده دارند (نظیر افرادی که شدیداً سیگاری هستند) تجویز آنتی اکسیدان ها می تواند از حذف مؤثر سلول های آسیب دیده جلوگیری کند.
برخی اثرات جانبی با مصرف مقادیر زیاد ویتامین های آنتی اکسیدان مرتبط است. دوزهای بسیار بالای ویتامین C با تشکیل سنگ ادراری، نقص در جذب مس و اسهال مرتبط می باشد. دریافت زیاد ویتامین A در زنان باردار می تواند سبب نقایص مادرزادی شود و شواهد جدید نشان می دهد دوزهای زیاد این ویتامین ممکن است با کاهش چگالی استخوان و افزایش خطر شکستگی های لگن در افراد یائسه مرتبط باشد. دریافت زیاد ویتامین E می تواند در جذب ویتامین های A و K اختلال ایجاد کند به این ترتیب، همیشه دریافت بیشتر به معنی نتیجه ی بهتر نیست.