به گزارش همدان ورزش؛ به نقل از خبرگزاری فارس از همدان، برای آنها که در یک دهه گذشته فوتبال همدان را پیگیری کرده‌اند دیگر به خوبی ملموس است که وضعیت پاس چه برای رفتن، چه برای ماندن و به قول خودمان چه برای افتادن به هفته پایانی مسابقات کشیده شود.

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش، بیست و سومین دوره مسابقات لیگ شطرنج باشگاه های استان همدان با معرفی نفرات برتر به کار خود روز گذشته پایان یافت .در پایان این دوره از رقابت ها باشگاه شطرنج صفوت ،تالار وحدت برتر شدند .
قهرمانان نفرات برتر میز یک

1- مهران حاجیلو از آچمز

2- فاطمه خادمی از ماهرخ

3- امیر محمد غلامی از نوجوانان امید

نفرات برتر میز دو

1- پارمیدا قزاقی از جوانان باشگاه شطرنج صفوت

2-سینا کوروند از باشگاه شطرنج صفوت

3- وحید عبدلی از ملایر B

نفرات برتر میز سه

1- کیهان غلامی از تهمتن

2- محمد رضا ولدی از فرهیختگان

3- احمد حسن آبادی از سازمان نظام مهندسی

نفرات برتر میز چهار

1- صادق اسدی از باشگاه شطرنج صفوت

2- سعید نوروزی پسند از قهرمانان

3- سعید گلزاری از هیات شطرنج لالجین

نفرات برتر میز پنج

1- پیمان غفاری از حیماپا

2- میلاد شهابی از تالار وحدت

3- یاشار موحدی از باشگاه شطرنج صفوت

نفرات برتر میز شش

1- فرین فرخ سرشت از باشگاه شطرنج صفوت

2- مسلم حسن آبادی از سازمان نظام مهندسی

3- مهرداد زوالفیان از فرهیختگان 

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،در هفته بیست و یکم لیگ دسته دوم فوتبال باشگاه‌های کشور،  تیم فوتبال شهراری همدان در استادیوم شهید مفتح همدان میزبان تیم پالایش آبادان  شد و  در این بازی پربرخورد و پرحاشیه تیم فوتبال شهرداری همدان با تک گل حسن مرادی در دقیقه 95 پیروز شد تا با برتری در آخرین بازی فصل خود، در لیگ دسته دوم ماندگار شود و

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش، در این رقابت ها 26 تیم از استان های مختلف کشور به مدت یک هفته در سالن های سرپوشیده امام علی (ع) و پوریای ولی دانشگاه آزاد همدان باهم پیکار می کنند.
نتایج دومین روز مسابقات کشوری فوتسال کارمندان دولت به میزبانی همدان

*دور دوم*

⭕️گروه A
قزوین 1 - مازندران 4

⭕️گروه B
تهران ج 4 - سمنان 0

⭕️گروه C
زنجان 5 - آ.شرقی 2

⭕️گروه D
کهکیلویه و بویراحمد 2 - فارس 4

⭕️گروه E 
هرمزگان 5 - تهران ب 0
همدان 3 - یزد 1

⭕️گروه F 
البرز 1 - کرمانشاه 1
گلستان 5 - اصفهان 1

⭕️گروه G
خراسان رضوی 2 - تهران الف 0

⭕️گروه H
قم 3 - مرکزی 2

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش، اسامی نفرات اعزام شده رزمی کاران همداین به مسابقات کشوری به میزبانی اهواز به شرح ذیل است . 

اسامی نفرات تیم منتخب استان
_صالح زندی 58_Kg
_اسماعیل گمار 63_Kg
_کیانوش کریمی 68_Kg
_علی شهابی 73_Kg
_سعیدبختیاری 78_Kg
_شهاب الدین معتمدنیا 83_Kg
_مهدی کرمی 88_Kg
_صادق دوست محمدی  93_Kg
_مهرداد محمدی 103_Kg
_علی نوری 103+Kg

باهمراهی
مربی تیم
استادفردین مومیوند

سرپرست تیم
استاداکبربهرامی

همچنین استادابراهیم قاسمی ریاست محترم هیات بعنوان هیات ژوری در این مسابقات حضور دارند.

انتهای پیام/ 

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،مسابقات کشوری هنر‌های رزمی سواره با حضور ۱۶ سوارکار به مدت یک روز در باشگاه سوارکاری ملل زرقان برگزار شد.

این مسابقات با نظارت فدراسیون سوارکاری جمهوری اسلامی ایران در سبک کمان، نیزه و شمشیر برگزار شد.

۱۶ ورزشکار از استان‌های فارس، یزد، کرمان و همدان در این رقابت‌ها شرکت کردند که در پایان محمد مهدی رحمتی مقدم از یزد، پیمان دانشمندی از فارس و حسین کیانی از همدان به ترتیب اول تا سوم شدند.

گفتنی است ؛ رشته هنر‌های زرمی سواره در واقع ترکیبی از ورزش‌های کمان گیری، شمشیر زنی، نیزه و اسب سواری است .

دکترصفی الله صفایی در گفتگو با خبرنگار همدان ورزش اظهارداشت:برای اولین بار ایده پارک با عنوان کسب و کار ورزشی  در استان برگزار می شود . 

وی ادامه داد: با توجه به اینکه همدان بعنوان پایتخت گردشگری 2018 معرفی شده است و استعدادهای زیادی برای جذب توریسم دارد ، با توجه به کوهستانی بودن منطقه در جذب توریست ها با ورزشی هایی مثل اسکی و ......و موضوعاتی مثل گردشگری و تغذیه ورزشی هم چنین وسایل و طب ورزشی ایده های نو را ارائه داد . 

صفایی بیان داشت: ایده پارک 9 اسفندماه با همکاری وزارت ورزش و جوانان و هیات های ورزشی در دانشگاه برگزار پیام نور همدان برگزار  می شود .

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،محمود فارسی کوهنورد و گردشگر همدانی در سفر خود به خراسان جنوبی چنین نوشت: ﯾﻪ ﺑﺎر دﯾﮕر ﺑﺮای  ﺳﻔﺮ ﭘﻨﺞ روزی ﮐﻮﻟﻪ بارم را  ﺑﺴﺘﻢ و ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدم.

 رفتم ترمینال جنوب تهران تا با ماشین ساعت یک و نیم ظهر پنجشنبه بیرجند حرکت کنم و اولین صندلی خالی ماشین ساعت 3 بود بلیط گزفتم و منتظر نشیتم که اونم مثل ماشین ساعت یک و نیم بخاطر اعزام سرباز بدون مسافر عادی حرکت کرد و بالاخره تونستم با ماشین ساعت 4 از تهران خارج بشم.

اولین برنامه سفرم پیمایش کال جنی بود و بنابراین ساعت 4 صبح جمعه کنار امامزاده حسین بن موسی الکاظم (ع) - برادر امام رضا, شهر طبس از اتوبوس پیاده شدم و بیش از دوساعت تا طلوع آفتاب وقت داشتم. رفتم داخل امامزاده. تاق امانت برای تحویل وسایل وجود داره و همچنین تعدادی اتاق به عنوان زایرسرا در محوطه امامزاده ساخته شده و به مسافرین کرایه میدن ( این اتاقها فقط برای اسکان بوده و امکاناتی ازقبیل سرویس حموم یا أشپزخونه ندارن).

حدود دو ساعت داخل امامزاده بودم, رفتم وسایلم رو تحویل گرفتم و به راه افتادم به سمت کالجنی. کال جنی با شهر طبس حدود 25 کیلومتر فاصله داره و چنانچه جاده فرودگاه رو ادامه بدین کمی جلوتر سمت راست جاده تابلو کال جنی رو میبینید و مسیر خاکی رو ادامه بدین به ورودی کال میرسین. همزمان با طلوع آفتاب وارد دره شگفت انگیزو پر رمز و راز ی شدم که محلی ها به اون کال جنی به معنی دره اجنه میگن. طبق افسانه های محلی این دره محل زندگی جن ها است و شکلهای عجیب خاص دره هم توسط اجنه به وجود اومده و اگه داخل کال راه بری صدای اونها رو خواهی شنید.

وارد کال شدم و پیمایش کال جنی رو به صورت انفرادی آغاز کردم. 

در ورودی کال کوه های شتری روبرو قرار داشته و پس از ورود به سمت شرق حرکت میکنم. مسیر پیچ در پیچ با زوزه باد به افسانه حضور اجنه توی کال بیشتر دامن میزنه و حس میکنی تنها نیستی.

شگفتی و شعف از زیبایی منحصر به فرد این دره باعث شد تمام طول مسیر رو بدون کمی استراحت جلو برم و صبونه رو بعد از پیمایش کال خوردم. بعد از حدود 20 دقیقه که جلو رفتم قبل از پیچ آخر که وارد کال اصلی بشم صدای دلنشین آب به استقبال اومد. توی دل کویر رودخونه جاری بود و صدای بهشت کال جنی رو به بهشتی تبدیل کرده که بی نظیره. وارد کال اصلی شدم با جریان آب جلو رفتم. هر چی جلوتر میرفتم عمق آب بیشتر میشد و البته باتوجه به اینکه من صبح زود وارد دره شدم آب سرد بود و نمیشد زیاد توی آب موند. بهترین زمان برای آب بازی توی کال جنی نزدیک ظهر است. با جریان آب جلو میرفتم و بعضی جاها آب تا کمر میرسید (قد ایرانگرد 173 سانتیمتر). با پیچ و خم دره پیش میرفتم و غرق لذت ناشی از اوج زیبایی نقاش طبیعت بودم که به استادی هر چه تمام تصاویری زیبا خلق کرده. دیواره ها بر اثر فرسایش ناشی از جریان آب اشکال فوق العاده ای داره که با واژگان نمیشه اونجا رو وصف کرد, باید کال جنی رو دید.

حدود یک ساعت پیمایش کال طول کشید تا اینکه به خانه گبر رسیدم. از طبیعت وارد تاریخ شدم. جایی که گفته میشه حدود 1500 سال پیش یعنی در دوره ساسانیان و توسط زرتشتیان توی دل کوه کنده شده. دیواره ای به طول 30 متر که در نگاه اول دو سوراخ یا دریچه به موازات هم و با فاصله حدود 5 متر از همدیگه دیده میشه. دریچه اول حدود یک متر از کف کال فاصله داره و گردشگران قبلی دو تیکه کنده نخل رو اونجا جاسازی کردن تا به راحتی بشه وارد خانه گبر شد. ابتدا بساط صبحانه رو آماده کردم و پس از خوردن نیمرو وارد دریچه شدم و نیم متر جلوتر تونلی عمودی به طولحدود 5 متر وجود داره که با صعود از این چاه میشه وارد خانه گبر شد. جای پا برای صعدد داخل چاه وجود داره و راحت میشه بالا رفت.

بالای چاه که رسیدم سالنی بزرگ جلوی چشمم بود و با نور چراغ پیشانی توی سایه و روشن آثار سیاهی ناشی روشن کردن آتش در ادوار مختلف به وضوح قابل مشاهده بود. در طرفین سالن تعدادی اتاق وجود داره که مثل یک هتل از مهمانان پذیرایی میکرده. ر هر طرف پنج اتاق قرار داشت و پشت سر دریچه دوم بود که حدود نیم متر از کف سالن ارتفاع داره و ازاونجا میشه کال رو دید. دریچه دوم به عنوان روشنایی- دریچه تهویه و محل دیدبانی استفاده میشده و با توجه به اینکه تنها راه ورود به خانه گبر همون چاه پنج متری است, در واقع خانه گبر غیر قابل نفوذ بوده.

از خانه گبر خارج شدم و کوله رو برداشتم و به سمت طلوع آفتاب مسیرم رو ادامه دادم تا از کال خارج بشم. از کال خارج که میشی سمت راست یا جنوب برمیگروه به طرف جاده و سمت چپ یا شمال میره به طرف کوه های شتری. پشت این کوه ها روستای ازمیغان قرار داره. البته به دلیل شیب زیاد و وجود سنگهای ریزشی عبور از رشته کوه های شتری راحت نیست. بخشی از کوه رو صعود کردم و جایی که به سوزنی های بالای کوه رسیدم, سنگینی کوله ( وزن کوله حدود 25 کیلوگرم ) و طولانی بودن مسیر باعث شد از ادامه صعود منصرف بشم. به عقب برگشتم و به جاده اصلی رسیدم که از جاده تا روستای ازمیغان حدود 15 کیلومتر فاصله است. کنار جاده ایستادم و به صورت هیچهایک مسیرم رو ادامه دادم.

بعد از ده دقیقه ماشینی نگه داشت و راننده پرسید کجا میری؟ ما تا ازمیغان میریم!
منم گفتم دقیقا مسیرمون یکی است و سوار شدم. اهل بیرجند بودن و از کال جنی برمیگشتن. باهم تا ازمیغان رفتیم روستایی که به سرزمین نخلستان و شالیزار معروف بوده و  مرکبات از جمله پرتغال در کنار میوه انار جزو محصولاتشون است. چندین اقلیم مختلف در یک جا.

ساعت یک بعد از ظهر به روستا رسیدیم و قبل از اینکه ناهار بخورم کنجکاو بودم توی روستا قدم بزنم و نخلستانها و شالیزار رو ببینم. جلو رفتم و از کوچه باغ ها عبور کردم. تصاویری زیبا و منحصر به فرد از اقلیم مختلف . یک روستا توی دل کویر طبس, با نخیلات و مرکبات, با انار و شالیزار; همه و همه میگفتن ازمیغان نگین کویر بوده و بهترین مقصد برای گردشگری محسوب میشه. توی شالیزار یکی از جوانان روستا رو دیدم که مشعول شخم زدن و آماده کردن زمین بود تا 20 روز بعد از عید نوروز نشاء بکنن. کمی باهم گپ زدیم از وضعیت روستا و محصولات تولیدی و همچنین دستکندهای کنار شالیزار پرسیدم. میگفت از قدیم الایام ازمیغان به همین صورت بوده و چند اقلیم رو باهم داره, البته باتوجه به اینکه وسعت زمینهای کشاورزی کم بود بیشتر اهالی مهاجرت کرده و توی روستای بین 50 تا 60 خانوار زندگی میکنن.

حسین درباره دستکندها گفت قدمت این خانه ها مشخص نیست اما تا حدود 50 سال پیش اهالی روستا داخل این دستکندها زندگی میکردن و کم کم خانه های جدید ساخته و از دل کوه فاصله گرفتن. از حسین خداحافظی کردم و خلاف جریان رودخانه مسیرم رو ادامه دادم و از میان نیزارها عبور کردم تا به تخت عروس برسم. جایی که مردم محلی اعتقاد دارن هر فرد مجردی روی تخت عروس بنشینه مراد خودش رو گرفته و به زودی ازدواج میکنه. تخت عروس صخره سنگی بزرگی وسط حوضچه ای طبیعی قرار داره و آب دورادور اون رو احاطه کرده و داخل آب هم ماهی ها با آرامش و بدون ترس از حضور آدمها شنا میکنن.

به روستا برگشتم, ساعت 4 بعد از ظهر بود چادر رو بر پا کردم و ناهار خوردم و بعد دوباره داخل روستا کمی گشت زدم و با غروب آفتاب داخل چادر برگشتم. حدود دو ساعت استراحت کردم و چرت زدم. تا اینکه با صدا موزیک از خواب بیدارم شدم. ساعت 9 شب بود از چادر بیرون رفتم دیدم چهار نفر از جوانان روستا دور هم جمع شده و آتش درست کردن بهشون محلق شدم و قوری هم بروم تا چای آتیشی درست کتیم. چند ساعتی گپ زدیم و بعدش خواب.

صبح شنبه ساعت 6 بیدار شدم و کوله و چادر رو جمع کردم و با حسین که قصد داشت بره طبس راهی شدم. حسین من رو رسوند به میدان معلم تا از اوجا برم به طرف چشمه مرتضی علی. برای رسیدن به کال سردر و چشمه مرتضی علی باید به طرف روستای خرو (khorv)  رفت. از شهر طبس تا چشمه حدود 30 کیلومتر فاصله است اما به دلیل اینکه جاده خلوت بوده و رفت و آمد کم نتونستم هیچهایک کنم و مجبور شدم ماشین کرایه کنم. با 15 هزار به پارکینگ چشمه مرتضی علی رسیدم ( آخرین نقطه ای که میشه با ماشین جلو رفت). پیاده شدم و زیر یکی از سایه بانها صبحانه خوردم و پیمایش کال شروع شد. کف دره رودخانهای با آب سرد جریان داره و از دیواره ها چشمه آب گرم آبی در حدود 40 درجه سانتیگراد جاری میشه و وقتی به رودخانه میرسه آب رودخانه ولرم شده و باتوجه به اینکه مسیر حدود پنج کیلومتری تا طاق شاه عباسی رو باید توی آب طی کرد لذتبخش میشه. در طول مسیر چشمه های متعدد آب گرم, حمام آبگرم و همچنین اشکال مختلف ناشی از فرسایش رو دیواره های کال قابل مشاهده است و مثل کال جنی و تخت عروسی, اینجا هم ماهی ها به عنوان میزبان و صاحب خانه حضور دائمی دارن و اگر بی حرکت و ثابت بایستی ماهی ها مثل دکتر فیش ( فیش اسپا) پاها رو ماساژ میدن و تمام خستگی سفر از تن آدم در میره. خلاف جریان آب حرکت میکنم و در طول مسیر گروه های مختلف طبیعتگردان رو میبینم که از حضور من به صورت انفرادی توی کال متعجب هستن. باهاشون خوش و بش میکنم و به مسیر ادامه میدم تا اینکه به طاق شاه عباسی رسیدم. سدی به ارتفاع 60 متر و قدمت حدود 550 سال که لقب نازکترین سد جهان را با خود یدک میکشد. اوج هنر معماری و مهندسی در دوره حکومت صفویان.

بعد از تماشای لین سد قوسی و گرفتن عکس یادگاری و پیمایش کال به سمت پارکینگ برگشتم و توی مسیر مهدی و حسین همون دو جوان بیرجندی که من رو به ازمیغان رسانده بودن رو دیدم و قرار شد منتظر بشم تا با اونها به بیرجند برم. ساعت 2 بعد از ظهر از کال خارج شدیم و به طرف بیرجند حرکت کردیم و موقع غروب آفتاب به شهر کاج ها رسیدیم. بیرجند برخلاف بیشتر شهر برای کمپ زدن راحت بوده و هر جا که بخوای میتونی کمپ بزنی. جلوی پارک توحید _ بلوار مدرس (تقریبا مرکز شهر قرار داره) پیاده شدم و از مهدی و حسین خداحافظی کردم. کمی توی پارک قدم زدم و یه جای مناسب برای چادر زدن انتخاب کردم. شب رو توی پارک توحید گذروندم. صبح یکشنبه گرفتن بلیط اتوبوس برای برگشت به تهران اولین وارم بود و بعدش یکی از دوستان اهل بیرجند به سراعم اومد و تا غروب یکشنبه باهم بودیم. باتوجه به اینکه روز 22 بهمن ماه بود و مراکز تاریخی و موزه ای شهر تعطیل بودن و ما فقط از بافت قدیمی شهر دیدن کردیم و توی کوچه پس کوچه های بیرجند قدم زدیم و ساعت 4 بعداز ظهر موفق شدیم از باغ اکبریه یکی از باغ های ایرانی ثبت شده در فهرست جهانی یونسکو دیدن کنیم. باغی مصفا با عمارتی در نهایت زیبایی متعلق به دوره قاجاریه که آدمی از تماشای اون سیر نمیشه. بخشی از عمارت به موزه مردم شناسی تبدیل شده و با ظرافت و هنرمندی خاصی آداب و رسوم و فرهنگ بیرجند رو به نمایش گذاشتن. قبل از دیدن باغ اکبریه با دوست نازنین بیرجندی به بازار سر زدیم تا از محصولات شهر کاج ها ( تنها درخت قابل مشاهده توی کوچه و خیابانهای بیرجند کاج بود) شامل زعفران, زرشک, عناب, کشک محلی و بیسکویت زنجبیلی و... سوغاتی بگیرم. ساعت پنج و نیم عصر از دوستم خداحافظی کردم و سوار اتوبوس شدم تا یک سفر دیگه به پایان برسه.

به دلیل محدودیت زمان موفق نشدم از روستاهای نایبند, اصفک و کریت, همچنین سد تاریخی کریت و سایر اماکن بینظیر نگین کویر ( خراسان جنوبی ) دیدن کنم.

ابراهیم حاتمی کیا و  علی کریمی از پرتکرارترین نامهای این روزها هستند. همه جا صحبت از این دو نفر است. حتی افرادی که سینما و فوتبال را خیلی جدی دنبال نمی کنند به لطف شبکه های اجتماعی دستکم از مواضع این دو نفر آگاه شده اند. دو نفری که در زمینه کاری خودشان متخصص اند و البته به پشتوانه همین تخصص و محبوبیت، بی محابا حرف می زنند. اما تفاوت اصلی آنها شاید جمله اول حاتمی کیا در مراسم اختتامیه جشنواره فجر امسال است که گفت: "من فیلمساز وابسته ام." روی سن خیالی جشنواره فوتبال اما هر روز علی کریمی را می بینیم که داد می زند: "من فوتبالیست وابسته نیستم." (و جالب اینکه علی برخلاف ابراهیم جایزه ای در دستش نیست!)

نکته بسیار معناداری در واکنش اهالی سینما به صحبتهای حاتمی کیا و اهالی فوتبال به علی کریمی نهفته است و آن اینکه در هر دو طیف کماکان مهم این است که انتقاد را چه کسی بیان می کند نه اینکه اساسا انتقاد از چه چیزی است. در مورد اول انتقاد علیه مخالفان و منتقدان فیلم "به وقت شام" و بخصوص صدا و سیما مطرح شد و با اینکه رسانه ملی از داخلی ترین لایه های جریان های سیاسی داخل مملکت منتقد دارد تا اپوزیسیون خارج از کشور، واکنش های بخش وسیعی از مردم و اهالی سینما به ویژه در فضای مجازی علیه حاتمی کیا بود. واکنش هایی که یک سرش مثل همیشه طنز بود و تدوین فیلم صحبتهای حاتمی کیا با صدای نقی معمولی و سر دیگرش تکه فیلمی از زنده یاد عباس کیارستمی، نقل قولی از زنده یاد علی معلم، اشاره های مختلف از صاحبنظران و در نهایت حرف مردم کوچه و بازار که شما با این جایزه که در دست دارید و هزاران سیمرغ و تقدیر، به چه چیزی اعتراض میکنید؟ خود من هم چهار پنج بار فیلم صحبتهای او را دیدم هربار از خودم پرسیدم: "مگر چه شده؟ اتفاقی افتاده؟" ماجرا همین قدر گنگ است و اگر بخواهیم بدانیم حرف منتقدان و پاسخ حاتمی کیا چیست خودمان باید آستین بالا بزنیم و منابع و سایتها را بگردیم. اما ما کار را ساده تر را می کنیم؛ از حاتمی کیا خوشمان نمی آید؛ به او می پریم. یا بالعکس، از او دفاع میکنیم.

درمورد علی کریمی هم ماجرا همین است. تمام مصاحبه های او را در این مدت دیده و خوانده ام و همان سوال را درباره او هم دارم: "مگر اتفاقی افتاده؟" چه چیز مهم و تازه ای پیش آمده که او با این همه سال سابقه بازی باشگاهی و ملی و حتی مقطعی دستیاری کارلوس کی‌روش حالا تمام ارکان فوتبال را نشانه رفته؟ حتی خود کی‌روش را. او موارد متعددی را در مصاحبه هایش فریاد می زند. ماجرای حق پخش جام جهانی گذشته، گرفتن لباس از بچه های تیم ملی، شرکت نمیدانم چی نوین، اخراج یک کارمند، بلیط فروشی الکترونیک، استخدام یک بدنساز، اساسنامه فدراسیون، حتی تمرین کنعانی زادگان و هزار و یک موضوع بظاهر بی ارتباط با هم و پراکنده. به قول حضرت مولانا در "فیه ما فیه" وقتی تو میگویی نان میخواهم، خورش میخواهم، خرما میخواهم و... تو همه اینها را نمیخواهی، تو یک چیز دیگر میگویی: گرسنه ای! حالا حکایت کریمی است. همه مسائلی که او مطرح میکند مصداق هایی از یک مفهوم کلی هستند. در واقع او میخواهد یک چیز دیگر بگوید: مدیریت فوتبال ما مشکل دارد. جالب اینکه برخلاف مورد حاتمی کیا، اهالی فوتبال و بخش گسترده ای از مردم طرف کریمی را گرفته اند و از او حمایت می کنند؛ البته هرکسی از ظن خودش! اما در این مورد، داشتن هدف مشترک یعنی انتقاد از فدراسیون فوتبال آنها را باهم متحد کرده. این موضوع باعث شده که حتی چشم ها به روی بعضی موارد منفی در اصل سوال و یا رفتار سوال کننده بسته شود. ریشه این همنوایی ها با انتقادهای تند کریمی این است که تقریبا همه اعتقاد دارند مدیریت در فوتبال ما ضعیف است، برخی رفتارها و حرفهای کارلوس کی‌روش عذاب آور و حرص درآور است، مسائل مالی آنچنان روشن و شفاف نیست، خیلی از قراردادهایی که فدراسیونی ها بسته اند و می بندند عجیب و ترکمانچای گونه است و هزار مورد دیگر. اما نمی توانند ثابت کنند !

چرا علی کریمی؟

تمامی مواردی که ذکر شد، خود معلول دو علت اصلی است. اول کم کاری، ضعف، چشم پوشی یا هر اسم دیگری که دارد از سوی نهادهای نظارتی و دوم پیچیده بودن روابط در فدراسیون های فوتبال که بعنوان نهادهای غیردولتی، بوروکراسی و ضوابط خاص خود را دارند. این درست اهالی فدراسیون از موضع بالا مدام استناد می کنند به اینکه اساسنامه از سوی فیفا تایید شده و آنها پایبندی کامل به قانون دارند، اما کدام قانون؟ همه می دانیم خود فیفا هم آنچنان علیه السلام نیست! در چنین شرایطی امثال کریمی و مایلی کهن وقتی می بینند کاستی ها و سوء مدیریت ها مورد بررسی قرار نمی گیرد، خودشان وارد میدان می شوند. موضوعی دردناک که مشابهش را قبلا در قالب کلیپ های طنز مربوط به ثبت نام افراد مختلف در انتخابات ریاست جمهوری دیده بودیم. جدا از سادگی و سطحی نگری برخی، عده ای دیگر تنها راه اصلاح وضع زندگی شان را در این دیده بودند که خودشان بیایند رییس جمهور شوند!

چه باید کرد؟

حداقل امسال در مسائل مختلف این جمله را خیلی شنیده ایم که راه اعتراض این نیست. اما کسی نمی گوید راه اعتراض و انتقاد چیست! درست همینجاست که رسانه مفهوم پیدا می کند. بله؛ یک برنامه تلویزیونی و یک روزنامه یا سایت، ضابط قضایی نیست؛ اما وجدان بیدار جامعه که هست. او میتواند مطالبه گری را آنقدر تکرار کند که با فشار به ارکان قدرت آنها را وادار به پاسخگویی کند، کمااینکه محمدرضا ساکت را از ساکت بودن درآورد و او را با آن مقام به مناظره کشاند. او میتواند باعث ایجاد موجی شود که دستگاههای قضایی و نظارتی را به میدان بیاورد. او حتی میتواند حقوق قشرها و اصناف مختلف را هم از لا به لای کتاب قانون درآورد و به آنها نشان دهد. یادمان نمی رود که بسیاری از پرونده های کلان فساد در ورزش از جمله کالچوپولی و فساد مالی در فیفا را هم همین رسانه ها علنی کردند و حاکمان علی الاطلاقی مثل سپ بلاتر یا محمد بن همام را به زیر کشیدند. اگر مطالبه گری از سوی رسانه ها روال شود مطمئنا افرادی از درون خانواده فوتبال که احساس تنهایی یا بی پشتوانه بودن دارند هم به این موج می پیوندند و اتفاقهای مبارکی می افتد. البته شرط بزرگی دارد و آن رعایت ادب رسانه ای و اشراف به موضوع است، امری که اتفاقا از نکات منفی کریمی بود. 

راستش را بخواهید من اگر مقامی در فدراسیون داشتم، فارغ از اینکه مدیر قابلی بودم یا یک آدم فاسد، جلوی کریمی نمی نشستم. چرا من مدیر باید به یک بازیکن یا مربی پاسخگو باشم که آنطور کنار من بنشیند، حتی به صورت من نگاه نکند، انقدر کلمات درشت بارم کند و من برای ابراز بزرگواری مجبور باشم فقط لبخند بزنم؟ پس یک جای کار می لنگد! که اگر نمی لنگید من سر جایم نشسته بودم و اساسا چیزی هم وجود نداشت که علی کریمی یا کسی مثل او اعتراضی بکند.

نویسنده: حمید محمدی

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،در هفته بیست و یکم لیگ دسته دوم فوتبال باشگاه‌های کشور،  تیم فوتبال شهراری همدان در استادیوم شهید مفتح همدان میزبان تیم پالایش آبادان  شد و  در این بازی پربرخورد و پرحاشیه تیم فوتبال شهرداری همدان با تک گل حسن مرادی در دقیقه 95 پیروز شد تا با برتری در آخرین بازی فصل خود، در لیگ دسته دوم ماندگار شود و نمره قبولی به بابک صمدیان در کارنامه فوتبال استان داده شود . 

شهرداری اکنون در جدول تنها تیمی است که 20 بازی خود را انجام داده و در هفته پایانی استراحت خواهد داشت و باید به بابک صمدیان نمره قبولی داد که در هشت بازی با شهرداری، چهار برد و چهار مساوی به دست آورد.

به همین بهانه با مربی خوش اخلاق همدانی به گفت و گو پرداختیم . 

بابک صمدیان در پاسخ به اینکه برای فصل آینده چه برنامه ای دارید و تیم را چگونه ارزیابی می کنید بیان داشت: هنوز برای فصل آینده صحبتی با من نشده است بنابراین حرفه ای نیست که برنامه را اعلام کنم اما قطعا برنامه های زیادی برای تیم می توان داشت و فرصت زیادی هست که بتوان یک تیم خوب جمع و جور کرد . 

وی ادامه داد: اگر ما بخواهیم یک تیم صعود کند باید اول زیر ساخت ها درست شود و همه چیز از قبل مهیا شود و منابع مالی و امکانات سخت افزاری قبل از فصل معلوم شود و مبالغ بازیکن ها به موقع پرداخت شود چرا که اگر ما بهترین بازیکن ها و بهترین کادر فنی و مجرب را داشته باشیم اما بازیکن ها خوب ساپورت نشوند نتیجه خوبی نمی توان از آن ها انتظار داشت . 

مربی توانمند همدانی اظهار داشت: تاکنون 35 درصد از مبالغ قراردادهای بازیکن های شهرداری همدان پرداخت شده است که حداکثر قرارداد  این فصل برای یک فوتبالیست 35 میلیلون تومان بوده است و متوسط قرارداد نیز حدود 20 میلیون بوده است ، که همین مبالغ نیز کفاف زندگی یک بازیکن که متاهل باشد را نمی دهد و مشکلات حاشیه ای زیادی در روز مسابقه برای آنها به وجود آورده است . 

صمدیان با بیان اینکه شاید خیلی ها عنوان کنند که خیلی از تیم ها به همین صورت هستند تصریح کرد: درست است تیم هایی با این شرایط نیز وجود دارد اما آن ها هم نتیجه نمی گیرند مگر اینکه استثنائاتی وجود داشته باشد که نمی توان به آن ها تکیه کرد . 

وی عنوان کرد: زیر ساخت ها در فوتبال لازمه موفقیت است و همدان دارای زمین های  زیادی است و تیم های زیادی از آن ها استفاده می کنند و عملا دیگر برای  بزرگسالان قابل استفاده نیست بنابراین از اول فصل باید برای یک تیم قرارداد بست و  در همان جا تمرین کرد . 

مربی همدانی داشتن اسکلت تیمی منسجم را مهمترین عامل در موفقیت یک تیم دانست و افزود: شهرداری پارسال با یک اسکلت تیمی ثابت 3 سال حضور داشت و امسال نیز 50 درصد بازیکن ها تغییرات داشتند و بازیکن هایی که حضور داشتند یا در سطح پایین تر بودند یا هم سطح بودند و یکی از مهمترین دلایل افت تیم را شاید بتوان بهم خوردن اسکلت تیمی دانست . 

وی حضور بازیکن های چون حمید عسگری ، رسول رضایی ، حامد بختیاری و حمید پروا در عملکرد فصل قبل قطعا تاثیر بسزایی داشته است . 

مربی با تجربه همدانی گفت: امیدوارم قبل از عید مبالغی از قراردادهای بازیکنان پرداخت شود و ما باید مدنظر داشته باشیم که هزینه کردن در فوتبال پول هدر دادن نیست و همه ما یک هدف قابل دسترس داریم ، در حال حاضر در استان همدان 5000 نفر در فوتبال در سنین و رده های مختلف در حال آموزش هستند که در نهایت به تیم شهرداری یا پاس راه یابند اگر این تیم ها وجود نداشته باشند شاید جمعیت آن ها به 1000 نفر کاهش یابد و علاقه جوانان به فوتبال و فعالیت آن ها در این رشته یعنی دور شدن 5000 جوان از معضلات و اعتیاد و ... که در حال حاضر گریبانگیر جامعه است . 

انتهای پیام/