مثل استفاده آقای روحانی از کلام امیرمومنان (ع) مثل سوء استفاده خوارج از قرآن است که حرف حقی را برای منظور باطلی استخدام کردند. آنها انحصار ولایت در خدا را به معنای نبودن حکمران در جامعه ی دانستند و آقای روحانی حواله مردم به فرد منتخبشان را دلیل بر ولایت خود می دانند. در حالی که حکمرانی با ولایت الهی عموم و خصوص من وجه است. یعنی چه بسا حکمرانی که ولایت الهی ندارد و چه بسا ولی الهی که حکمران نیست و چه بسا که حکمرانی و ولایت در کسی جمع شود. آقای رییس جمهور با آراء بیشتر در محدوده ریاست جمهوری حکمران اند اما ولی نیستند. ولی تنها کسی است که خداوند اورا نصب کرده باشد.